Lyrics and translation Manolis Famellos - Penthimion

Penthimion

Στάθηκα πολλές φορές εδώ που είχες σταθεί
ένα κρύο πρωινό στο κάθε σου χέρι ένα παιδί
μια οικογένεια από την παλιά Ελλάδα
στην Θεσσαλονίκη του ′70, χειμωνιάτικη λιακάδα...
Και κοιτάζω ένα μωρό που με κοιτάζει με απορία
μέσα από ένα σκούφο, μια παλιά φωτογραφία
Λεωφόρος Νίκης παραλιακή, πριν σαράντα χρόνια
κάποια Κυριακή θα ήταν...

Μου έκλεισες το μάτι κι έσβησες το φως
ξύπνησα κι ο κόσμος είναι αλλιώτικος
ήταν λέει μια κακή στιγμή
ψάχνω και δεν είσαι τώρα εκεί

Τσιγάρα στο φωταγωγό φωτιές στην παραλία
ποτά φυτίλια, μάταιη βία, σύρμα... τρέχω να ξεφύγω
πυροσβεστική και περιπολικά
γλύτωσα από θαύμα φίλε, ότι κι αν σου λέω είναι λίγο.
Πλήξη κι απαξία, ενδογενής μελαγχολία
άγχος, ασφυξία, πανικός ουρλιάζω μες στον ύπνο μου
Έριξα ένα τζαμί άγρια χαρά, κατόρθωμα όχι αστεία
βγήκα στην παρανομία πια...

Μου έκλεισες το μάτι κι έσβησες το φως
ίσως κάποια μέρα να μου έδειχνες το πως
φτάνει μόνο μια κακή στιγμή
για να σε τραβάνε μια ζωή...

Μα εδώ δεν έχω φίλους πια και τίποτα δικό μου
κάτι χρέη σβήνω από τον παλιό εαυτό μου
πήρα αυτό που ήθελα και πλήρωσα ακριβά
έδωσα ότι είχα ήταν λίγα ήταν πολλά δεν ξέρω...
Μα ακόμα φτάνω στο λιμάνι με τα πόδια και γυρίζω
παίρνω φόρα, πέφτω πάλι μέσα στου ουρανού το γκρίζο
μέσα απ' την ομίχλη φάνηκε ένα πλοίο
το ρολόι δείχνει περασμένες δύο...

Μα έλα κλείσε μου το μάτι, σβήσε μου το φως
Τώρα πια ο κόσμος είναι αλλιώτικος
ήταν λέει μια κακή στιγμή
ψάχνω μα δεν είσαι πια εκεί...

Penthimion

I have stood many times here where you stood
A cold morning with a child in each hand
A family from old Greece
In Thessaloniki in the 70s, winter sunshine...
And I look at a baby looking at me with curiosity
Through a cap, an old photograph
Niki Avenue by the sea, forty years ago
It must have been a Sunday...

You winked at me and turned off the light
I woke up and the world is different
It is said it was a bad moment
I search and you are not there anymore

Cigarettes in the lightwell, fires on the beach
Drinks, fuses, pointless violence, razor wire... I run to escape
Fire brigade and patrol cars
I escaped by a miracle, my friend, whatever I tell you is little.
Boredom and devaluation, endogenous melancholy
Anxiety, suffocation, panic, I scream in my sleep
I robbed a mosque, wild joy, no joke
I am now an outlaw...

You winked at me and turned off the light
Maybe one day you would have shown me how
A bad moment is enough
For someone to drag you away for life...

But here I have no friends anymore and nothing of my own
Some debts I erase from my old self
I took what I wanted and paid dearly
I gave what I had, it was little, it was much, I do not know...
But I still reach the harbor on foot and turn around
I gain momentum, I fall again into the gray of the sky
A ship appeared through the fog
The clock shows past two...

But come, wink at me, turn off the light
The world is different now
It is said it was a bad moment
I look for you but you are no longer there...