Lyrics and translation Marco Borsato - Woorden

Woorden

Het is even over vieren
En de deur valt in het slot
Ze probeerde al te slapen
Maar de on-weet hield haar op
Ze hoort hem zachtjes vragen
Of ze wakker is
Maar zij houdt wijs haar mond
Ze houdt haar vragen liever veilig binnenin
Bang dat het antwoord is dat hij een ander vond
Slikt zij haar woorden in
Ze loopt de trap af naar beneden
Mijn god wat is ze mooi
De koude oorlog die zij voert
Is voor hem allang ontdooit
Hij ziet dat zij haar haren heeft geföhnd
En dat ze mooi is opgemaakt
Zoals ze dat ook deed in het begin
Hij wil van alles zeggen maar het voelt te laat
Dus hij slikt zijn woorden in
Ze ziet amper door de tranen in haar ogen
Als ze naar huis toe rijdt
Ze weet dat hij heus wel kan raden waar ze is
Wat even warmte leek slaat snel weer om in kilte en in spijt
Het waren armen, maar niet de armen die zij mist
En hij kan zichzelf wel slaan
Voor alle keren dat hij haar heeft laten staan
Dat hij haar liefde maar voor lief genomen heeft
Hij zijn vrienden en zijn werk altijd maar voor heeft laten gaan
Zij was toch wel daar
En zij ging nergens heen
Het is even over vieren
En de deur valt in het slot
Hij probeerde wel te slapen
Maar al snel gaf hij het op
Hij voelt dat zij vanavond ergens anders niet echt bij vriendinnen was
Maar zeker wil hij het niet weten
Hopend dat haar liefde ooit weer wordt zoals het was
Slikt hij zijn woorden in.
Y

Слова

Уже немного больше четырёх,
И дверь закрылась на замок.
Ты пыталась уснуть,
Но неизвестность не давала покоя.
Ты слышишь, как я тихо спрашиваю,
Не спишь ли ты.
Но ты мудро молчишь,
Ты предпочитаешь держать свои вопросы внутри,
Боясь, что ответ будет — я нашёл другую.
Ты проглатываешь свои слова.
Ты спускаешься по лестнице,
Боже мой, как ты прекрасна.
Холодная война, которую ты ведешь,
Для меня давно оттаяла.
Я вижу, что ты высушила волосы феном,
И что ты красиво накрасилась,
Как делала это в самом начале.
Я хочу сказать так много, но чувствую, что слишком поздно.
Поэтому я проглатываю свои слова.
Ты едва видишь сквозь слезы,
Когда едешь домой.
Ты знаешь, что я догадываюсь, где ты,
То, что казалось теплом, быстро превращается в холод и обиду.
Это были объятия, но не те, по которым ты тоскуешь.
И я готов себя бить
За все те разы, когда я тебя бросал,
За то, что принимал твою любовь как должное,
За то, что всегда ставил своих друзей и работу на первое место.
Ведь ты всегда была рядом,
И ты никуда не уходила.
Уже немного больше четырёх,
И дверь закрылась на замок.
Я пытался уснуть,
Но быстро сдался.
Я чувствую, что сегодня вечером ты была не у подруг,
Но я точно не хочу этого знать.
Надеясь, что твоя любовь когда-нибудь вернется к прежнему состоянию,
Я проглатываю свои слова.
Y