Lyrics and translation Marco Borsato - Woorden

Het is even over vieren
En de deur valt in het slot
Ze probeerde al te slapen
Maar de on-weet hield haar op
Ze hoort hem zachtjes vragen
Of ze wakker is
Maar zij houdt wijs haar mond
Ze houdt haar vragen liever veilig binnenin
Bang dat het antwoord is dat hij een ander vond
Slikt zij haar woorden in
Ze loopt de trap af naar beneden
Mijn god wat is ze mooi
De koude oorlog die zij voert
Is voor hem allang ontdooit
Hij ziet dat zij haar haren heeft geföhnd
En dat ze mooi is opgemaakt
Zoals ze dat ook deed in het begin
Hij wil van alles zeggen maar het voelt te laat
Dus hij slikt zijn woorden in
Ze ziet amper door de tranen in haar ogen
Als ze naar huis toe rijdt
Ze weet dat hij heus wel kan raden waar ze is
Wat even warmte leek slaat snel weer om in kilte en in spijt
Het waren armen, maar niet de armen die zij mist
En hij kan zichzelf wel slaan
Voor alle keren dat hij haar heeft laten staan
Dat hij haar liefde maar voor lief genomen heeft
Hij zijn vrienden en zijn werk altijd maar voor heeft laten gaan
Zij was toch wel daar
En zij ging nergens heen
Het is even over vieren
En de deur valt in het slot
Hij probeerde wel te slapen
Maar al snel gaf hij het op
Hij voelt dat zij vanavond ergens anders niet echt bij vriendinnen was
Maar zeker wil hij het niet weten
Hopend dat haar liefde ooit weer wordt zoals het was
Slikt hij zijn woorden in.
Y

Сейчас чуть больше четырех.
И дверь проваливается в замок.
Она уже пыталась уснуть.
Но осознание остановило ее.
Она слышит, как он тихо спрашивает:
Если она не спит
Но она держит язык за зубами.
Она предпочитает держать свои вопросы в тайне.
Боюсь, ответ в том, что он нашел другую.
Она проглатывает слова.
Она спускается по лестнице.
Боже мой, она прекрасна.
Она ведет холодную войну.
Он долго размораживался.
Он видит, что она высушила волосы.
И что она красиво накрашена.
Как и в самом начале.
Он хочет что-то сказать, но уже слишком поздно.
Поэтому он проглатывает слова.
Она едва видит сквозь слезы на глазах.
Когда она едет домой.
Она знает, что он догадывается, где она.
То, что казалось теплым, скоро обернется холодом и сожалением.
Это были руки, но не руки, которых ей не хватает.
И он может ударить себя.
За все то время, что он ее подставлял.
Что он принимал ее любовь как должное.
Он всегда ставил на первое место друзей и работу.
Она все равно была там.
И она никуда не собиралась уходить.
Сейчас чуть больше четырех.
И дверь проваливается в замок.
Он пытался уснуть.
Но вскоре он сдался.
Он чувствует, что сегодня вечером она не была с друзьями.
Но, конечно, он не хочет знать.
Надеясь, что однажды ее любовь вернется к тому, что было.
Он проглатывает слова.
Y