Lyrics and translation Marek Dyjak - A My Nie Chcemy Uciakać Stąd

Stanął w ogniu nasz wielki dom
Dym w korytarzach kręci sznury
Jest głęboka, naprawdę czarna noc
Z piwnic płonące uciekają szczury
Krzyczę przez okno czoło w szybę wgniatam
Haustem powietrza robię w żarze wyłom
Ten co mnie słyszy ma mnie za wariata
Woła, "Co jeszcze świrze Ci się śniło?"
Więc chwytam kraty rozgrzane do białości
Twarz swoją widzę, twarz w przekleństwach
A obok sąsiad patrzy z ciekawością
Jak płonie na nim kaftan bezpieczeństwa
Dym w dziurce od klucza, a drzwi bez klamek
Pękają tynki wzdłuż spoconej ściany
Wsuwam swój język w rozpalony zamek
Śmieje się za mną ktoś jak obłąkany

Lecz większość śpi nadal, przez sen się uśmiecha
A kto się zbudzi nie wierzy w przebudzenie
Krzyk w wytłumionych salach nie zna echa
Na rusztach łóżek milczy przerażenie
Ci przywiązani dymem materaców
Przepowiadają życia swego słowa
Nam pod nogami żarzą się posadzki
Deszcz iskier czerwonych osiada na głowach
Dym coraz gęstszy, obcy ktoś się wdziera
A my wciśnięci w najdalszy sali kąt
"Tędy", wrzeszczy "Niech was jasna cholera!"
A my nie chcemy uciekać stąd

A my nie chcemy uciekać stąd!
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory
Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!
A my nie chcemy uciekać stąd!
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory
Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!
Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!
A my nie chcemy uciekać stąd!
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory

Загорелся наш большой дом
Дым в коридорах крутит шнуры
Это глубокая, действительно черная ночь
Из погребов горящими бегут крысы
Кричу в окно лбом в стекло вмятину
Глотком воздуха я делаю в углях брешь
Тот, кто меня слышит, считает меня сумасшедшим.
Он восклицает:"Что еще тебе снилось?"
Поэтому я хватаю решетки, нагретые до белизны
Лицо свое вижу, лицо в проклятиях
А рядом сосед смотрит с любопытством
Как горит на нем смирительная рубашка
Дым в замочной скважине, а дверь без ручек
Треск штукатурки вдоль потной стены
Я засовываю свой язык в раскаленный замок
Кто-то смеется позади меня, как сумасшедший

Но большинство все еще спит, сквозь сон улыбается
А кто проснется, не верует в пробуждение
Крик в приглушенных залах не знает Эха
На решетках кроватей молчит ужас
Те, привязанные дымом матрасов
Они предсказывают жизнь своего слова
У нас под ногами раскаляются полы.
Дождь красных искр оседает на головы
Дым все гуще, чужой кто-то врывается
И мы втиснулись в самый дальний угол зала
"Сюда, - кричит он, - черт бы вас побрал!"
И мы не хотим бежать отсюда.

А мы не хотим отсюда убегать!
Мы кричим в ярости и смирении
Загорелся наш большой дом!
Дом для психически и нервно больных!
А мы не хотим отсюда убегать!
Мы кричим в ярости и смирении
Загорелся наш большой дом!
Дом для психически и нервно больных!
Загорелся наш большой дом!
Дом для психически и нервно больных!
А мы не хотим отсюда убегать!
Мы кричим в ярости и смирении