Lyrics and translation Mario Frangoulis - Dromoi T'Ouranou

Αν είχε ο άνθρωπος φτερά
θα έφτανε ο νους του μακριά
κι η ζωή του παραπέρα.
Μα θα ′ταν πάλι κυνηγός
ο χρόνος ο προστακτικός
και θάλασσα η μέρα.

Κι ώσπου να φτάσει στα βουνά
με τα φτερά του τ' ανοιχτά
θα κουραζόταν μόνος.
Θα ′θελε πάλι η καρδιά
να 'χει μαζί της συντροφιά
να 'ναι ελαφρύς ο δρόμος.

Ρ Πέρασε πάνω απ′ τα βουνά
με τα φτερά του τ′ ανοιχτά
και χάθηκε σαν βέλος.
Κι όπως ησύχαζε η βροχή
πάλι του κύκλου του η αρχή
γεννιόταν απ' το τέλος.

Αν είχε ο άνθρωπος φτερά
θα ′ταν ο κόσμος του ψηλά
τα μάτια θα γιορτάζαν.
Μα πάλι οι δρόμοι του ουρανού
γραμμές στο μέσα του χεριού
τα σύνορα θ' αλλάζαν.

Если бы у человека были крылья
исчезнет ли его разум
и его жизнь за ее пределами.
Но он снова станет охотником.
время - императив
и море весь день.

И пока он не достигнет гор
с распростертыми крыльями
он устанет в одиночестве.
Захочет ли сердце снова
чтобы составить ей компанию
пусть дорога будет легкой.

R пролетел над горами
с распростертыми крыльями
и он исчез, как стрела.
И когда дождь утих,
снова из его цикла начало
она родилась с самого конца.

Если бы у человека были крылья
будет ли его мир высоким
глаза будут пировать.
Но снова улицы рая
линии в середине руки
граница изменится.