Lyrics and translation Mario Frangoulis - Kemal

Kemal

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ′ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ′ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ′ ένα μήνα σ′ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Кемаль

Послушай, дорогая, историю Кемаля,
юного принца Востока,
потомка морского Севаха,
который думал, что может изменить мир.
Но горьки замыслы Аллаха
и темны души людей.

В землях Востока давным-давно
пуста была кладовая, заплесневела вода
в Мосуле, Басре, в старой пальмовой роще
горько плачут теперь дети пустыни.

И юноша из рода и поколения царского
слышит плач и идет туда.
Смотрят на него бедуины с печалью в глазах,
и он клянется им Аллахом, что времена изменятся.

Как услышали вельможи о бесстрашии юноши,
выступили с волчьими зубами и в львиной шкуре
от Тигра до Евфрата, от земли до неба
преследуют отступника, чтобы схватить его живым.

Нападают на него полчища, словно бешеные псы,
и ведут к халифу, чтобы тот накинул ему петлю.
Черный мед, черное молоко пил он тем утром,
прежде чем испустить последний вздох на виселице.

С двумя старыми верблюдами, с красным фонарем
у врат рая ждет его пророк.
Идут теперь рука об руку, и вокруг сплошная облачность,
но звезда Дамаска светила им, словно спутник.

Через месяц, через год видят перед собой Аллаха,
который с высокого трона говорит глупому Севаху:
побежденный мой сокол, времена не меняются,
огнем и мечом всегда движется мир вперед.

Спокойной ночи, Кемаль, этот мир никогда не изменится.
Спокойной ночи...