Lyrics and translation Michalis Hatzigiannis feat. Midenistis - Se Enan Toicho

Se Enan Toicho

Κανένας άλλος δε θα ′μενε εδώ
Να επιμένει να λέει σ' αγαπώ
Σε έναν τοίχο εγώ θα μιλώ
Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπο σου...
Κανένας άλλος όμως όχι εγώ
Μόνος μου στέκομαι σ′ ένα τοίχο μιλώ
Με λένε τρελό
Και να αντέχω για σένα, για σένα ζω
Θα γράφω μέχρι ο τοίχος να πέσει
Και μέσα να δω
Η σιωπή σου, η μοναξιά μου
Και όπως σε κάθε τοίχο έτσι και εδώ
Θα περπατάω με τη σκιά μου, με τη σκιά μου
Αφού η καρδιά μου έχει επιλέξει
Να μείνω εδώ να λέω
Στο τοίχο Σ' αγαπώ τη μόνη λέξη
Και δε φοβάμαι να αγγίξω μια καρδιά από πέτρα
Πίσω από το τοίχο αυτή η γυναίκα
Ναι αυτή η γυναίκα
Θα γύρω πάνω του να νιώθω κοντά σου για πάντα
Και όταν νυχτώνει θα κοιμάμαι στο δρόμο, σταμάτα
Και αφού με τον καιρό όλα τα τοίχοι πέφτουνε
Έτσι με τον καιρό κοντά σου θα έρχομαι
Θα περιμένω θα αφήνω σημάδια αγάπης
Θα περιμένω να πάρω σημάδια δικά της
Κανένας άλλος δε θα' μενε εδώ
Να επιμένει να λέει σ′ αγαπώ
Σε έναν τοίχο μα εγώ θα μιλώ
Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπο σου...
Κανένας άλλος δε θα′ μενε εδώ
Να επιμένει να λέει Σ' αγαπώ
Σε έναν τοίχο μα εγώ θα μιλώ
Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπο σου...
Για αυτό και απόψε θα επιλέξω το αγαπημένο σου χρώμα
Ελπίζοντας να πέσει ο τοίχος να γίνει στάχτη και χώμα
Αφού το ηφαίστειο συνάντησε στο δρόμο τη φορά
Έτσι και εμείς θα γίνουμε ένα στο τοίχο σου μία εικόνα
Βάζω τα χέρια μου για πρώτη φορά δειλά
Σ′ αγγίζω, σε νιώθω, με αγάπη, με πόνο
Μα κάτι στο δρόμο με κρατάει πάλι
Είναι ο τοίχος παγωμένος μπροστά μου
Και η σκιά μου με κοιτάει
Κανένας άλλος δε θα 'μενε εδώ
Να επιμένει να λέει σ′ αγαπώ
Σε έναν τοίχο μα εγώ θα μιλώ
Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπο σου
Να σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπο σου
Να ξεθωριάζει το όνομα μου δίπλα από το δικό σου
Βροχή
Όμως ο χειμώνας δε θ' αγγίξει τη καρδιά μου
Θα γράψεις τα αρχικά σου
Και από κάτω για πάντα, για πάντα μαζί
Κανένας άλλος δε θα ′μενε εδώ
Να επιμένει να λέει σ' αγαπώ
Σε έναν τοίχο εγώ θα σου μιλώ...
Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπο σου...
Κι όσο υπάρχουνε τα καλοκαίρια
Θα περνάνε πάντα τα ζευγάρια
Και θα γράφουν τα συνθήματα τους
Μια καρδιά και πάνω τα αρχικά τους
Και μετά θα έρχονται χειμώνες
Και θα πλένει η βροχή τα λόγια
Όμως πάντα τα κρατάει ο τοίχος
Ένα ίχνος, ένα ίχνος
Και θα ρθούνε νέα καλοκαίρια
Και θα έρθουνε καινούργια χέρια
Για να γράψουν πάνω την αγάπη
Με ένα σπρέι, με στυλό, με κάτι
Και όπως θα γυρίζουνε τα χρόνια
Και όπως θα αντέχουν τα γραμμένα
Εγώ πια θα έχω γίνει ένα με εσένα, με εσένα!

На стене

Никто другой не остался бы здесь,
Чтобы упорно твердить: "Я люблю тебя".
Я говорю со стеной,
Разбивая свои слова о твоё лицо...
Никто другой, но не я.
Я стою один, говорю со стеной.
Меня называют сумасшедшим.
И я терплю ради тебя, ради тебя живу.
Я буду писать, пока стена не падет,
И внутри увижу
Твое молчание, мое одиночество.
И как на любой стене, так и здесь
Я буду ходить со своей тенью, со своей тенью.
Ведь мое сердце выбрало
Остаться здесь и говорить
Стене: "Люблю тебя" - единственные слова.
И я не боюсь прикоснуться к сердцу из камня.
За стеной эта женщина,
Да, эта женщина.
Я буду кружить вокруг, чтобы чувствовать тебя рядом всегда.
И когда наступает ночь, я буду спать на улице. Остановись.
И поскольку со временем все стены падают,
Так со временем я буду приближаться к тебе.
Я буду ждать, оставлять знаки любви.
Я буду ждать, чтобы получить твои знаки.
Никто другой не остался бы здесь,
Чтобы упорно твердить: "Я люблю тебя".
Со стеной, но я буду говорить.
Разбивая свои слова о твоё лицо...
Никто другой не остался бы здесь,
Чтобы упорно твердить: "Я люблю тебя".
Со стеной, но я буду говорить,
Разбивая свои слова о твоё лицо...
Поэтому сегодня вечером я выберу твой любимый цвет,
Надеясь, что стена рухнет, превратится в пепел и прах.
Как вулкан встретил на своем пути время,
Так и мы станем одним на твоей стене, одной картиной.
Я робко протягиваю руки впервые,
Прикасаюсь к тебе, чувствую тебя, с любовью, с болью.
Но что-то на пути меня снова останавливает.
Это ледяная стена передо мной.
И моя тень смотрит на меня.
Никто другой не остался бы здесь,
Чтобы упорно твердить: "Я люблю тебя".
Со стеной, но я буду говорить,
Разбивая свои слова о твоё лицо.
Разбивая свои слова о твоё лицо,
Чтобы мое имя рядом с твоим поблекло.
Дождь.
Но зима не тронет мое сердце.
Ты напишешь свои инициалы,
И внизу "навсегда, навсегда вместе".
Никто другой не остался бы здесь,
Чтобы упорно твердить: "Я люблю тебя".
На стене я буду говорить с тобой...
Разбивая свои слова о твоё лицо...
И пока есть лето,
Пары всегда будут проходить мимо
И писать свои лозунги,
Сердце и сверху свои инициалы.
А потом придет зима,
И дождь смоет слова,
Но стена всегда сохранит их,
След, след.
И придет новое лето,
И появятся новые руки,
Чтобы написать о любви
Спреем, ручкой, чем-нибудь.
И как будут идти года,
И как будут держаться надписи,
Я стану одним целым с тобой, с тобой!