Lyrics and translation Michał Bajor - Stop klatka

Stop klatka

Jedyna z klatek
Dla wolnych ludzi
Która nie więzi, ale budzi
Przygważdża tylko czas i fakt
Stop!
Widzisz strzępy prawd

Spada migawka
Jak gilotyna
I oto wieczność się zaczyna
Grymas obiektyw miał za świadka
Stop klatka!

Spójrzcie
Spójrzcie współcześni
Jesteśmy po prostu śmieszni
Gdy nas kamera przyszpili
W najmniej odpowiedniej chwili
Gdy dostojnika wymaca
Prywatnie: boso i w gaciach
Gdy siada na nosie mucha
Kiedy dzieweczka nie słucha
Świat jest o wiele bogatszy
Gdy nam się zdaje
Że nikt nie patrzy

Tego nie wiemy
Nigdy o sobie
Jak nas zobaczył obcy człowiek
Niech nas przekona do ostatka
Stop klatka!

Czas odważony
W miligramach
W tej mikroskali makrodramat
Każdy przechodzień - to zagadka
Stop klatka!

Lustro co sprawdza
Twe oblicze
Nie mówi prawdy ci o niczym
A prawda - to satyry matka
Stop klatka!

Życie chwytane
Na gorąco
Nieraz sparzyło chwytających
Lecz chwycić moment wielka gratka
Stop klatka!

Spójrzcie
Wielcy, maluczcy
Jesteśmy po prostu ludzcy
Coś każdy wie na swój temat
Na całość - sposobu nie ma!
Przy naszych najlepszych chęciach
Możemy źle wyjść na zdjęciach
Gdy twarz nam kamera przyszpili
Powiemy: fotograf zawinił
Staniemy dostojni i schludni
I tylko nudni
Koszmarnie nudni!
Tacy dostojni i schludni
I tylko nudni
Koszmarnie nudni!

Świat jest o wiele bogatszy
Gdy nam się zdaje
Że nikt nie patrzy
Świat jest o wiele bogatszy
Gdy nam się zdaje
Że nikt.

Стоп-кадр

Единственная из клеток,
Для вольных людей,
Которая не сковывает, а будит,
Пригвождает лишь время и факт.
Стоп!
Видишь обрывки истин.

Падает затвор,
Как гильотина,
И вот вечность начинается.
Гримасу объектив за свидетеля взял.
Стоп-кадр!

Взгляните,
Взгляните, современники,
Мы просто смешны,
Когда нас камера ловит,
В самый неподходящий момент.
Когда сановника застанет,
Наедине: босого и в трусах,
Когда на нос садится муха,
Когда девчонка не слушает.
Мир намного богаче,
Когда нам кажется,
Что никто не видит.

Мы этого не знаем,
Никогда о себе,
Как нас увидел чужой человек.
Пусть нас убедит окончательно,
Стоп-кадр!

Время, взвешенное
В миллиграммах,
В этом микромасштабе макродрама.
Каждый прохожий — загадка.
Стоп-кадр!

Зеркало, что проверяет
Твое лицо,
Не говорит тебе правды ни о чем.
А правда — мать сатиры.
Стоп-кадр!

Жизнь, схваченная
На горячем,
Не раз обжигала хватающих,
Но поймать момент — большая удача.
Стоп-кадр!

Взгляните,
Великие, малые,
Мы просто люди.
Каждый что-то знает о себе,
На всё — способа нет!
При наших лучших намерениях,
Мы можем плохо выйти на снимках.
Когда лицо нам камера пригвоздит,
Мы скажем: фотограф виноват.
Станем достойными и аккуратными,
И только скучными,
Ужасно скучными!
Такие достойные и аккуратные,
И только скучные,
Ужасно скучные!

Мир намного богаче,
Когда нам кажется,
Что никто не видит.
Мир намного богаче,
Когда нам кажется,
Что никто...