To Może Zdarzyć Się Wszędzie - Michał Bajor translation in German

To Może Zdarzyć Się Wszędzie

Tak było jest i będzie
Od tego nie da się uciec
To może zdarzyć się wszędzie
I w każdej życia minucie
Na drodze większej czy mniejszej
Dokąd bym nią nie miał iść
Nagle się zechcę obejrzeć
I taka zrodzi się myśl
Nocą i dniem skąd idę wiem
Ale czy wiem dokąd idę
I która z gwiazd da mi swój blask
Gdzie znajdę moją Kolchidę
Czy siostry dwie polubią mnie
Szara samotność i troska
Czy srebrny śmiech czy wredny pech
Posłużą mi za drogowskaz

To może trwać tylko chwilę
Dzień miesiąc a może dłużej
Przerwa w podróży i tyle
Przystanek w życia podróży
Nad mapą swych losów siadam
Treść pytań znam nie od dziś
I odpowiedzi układam
By według nich dalej iść
Przecina jak nożem mój szlak
Tu większa rzeka tam rzeczka
I tam i tu przy drogach stu
Piosenki są jak miasteczka
A gdy zmierzch dnia ochotę ma
By wykpić me kroki małe
To wcale nie przygnębia mnie
Liczy się, że próbowałem

I myśl o skronie uderza
Myśl dosyć prosta najczęściej
Czy aby wiesz dokąd zmierzasz
Czy aby wiesz czym jest szczęście
Chór mędrców ten ważny temat
Podsuwa mi w drodze mej
I pewno Kolchidy nie ma
Lecz będę wciąż szukał jej
I każdy świt powtarza mi
Bym ufał losowi swemu
Że świtu biel wskazuje cel
Że się przybliżam ku niemu
I pełny gaz i raz po raz
Gonię i pędu mnie zmniejszam
Gdzie drogi kres Kolchida jest
Nieznana więc najpiękniejsza
Gdzie drogi kres piosenka jest
Nieznana więc najpiękniejsza

Das kann überall passieren

So war es, ist es und wird es sein
Davor kann man nicht fliehen
Das kann überall passieren
Und in jeder Minute des Lebens
Auf einem größeren oder kleineren Weg
Wohin ich auch gehen mag
Plötzlich werde ich mich umsehen wollen
Und solch ein Gedanke wird geboren
Nachts und tags weiß ich, woher ich komme
Aber weiß ich, wohin ich gehe?
Und welcher der Sterne mir seinen Glanz geben wird
Wo ich mein Kolchis finden werde
Ob die zwei Schwestern mich mögen werden
Graue Einsamkeit und Sorge
Ob silbernes Lachen oder gemeines Pech
Mir als Wegweiser dienen werden

Das kann nur einen Moment dauern
Einen Tag, einen Monat oder vielleicht länger
Eine Pause auf der Reise, das ist alles
Eine Haltestelle auf der Lebensreise
Über der Karte meines Schicksals setze ich mich
Den Inhalt der Fragen kenne ich nicht erst seit heute
Und ich ordne die Antworten
Um nach ihnen weiterzugehen
Es durchschneidet wie ein Messer meinen Pfad
Hier ein größerer Fluss, dort ein Bächlein
Und dort und hier an hundert Wegen
Sind Lieder wie kleine Städte
Und wenn die Abenddämmerung Lust hat
Meine kleinen Schritte zu verspotten
Dann deprimiert mich das gar nicht
Es zählt, dass ich es versucht habe

Und der Gedanke schlägt an die Schläfen
Ein Gedanke, meistens ziemlich einfach
Ob du auch weißt, wohin du zielst?
Ob du auch weißt, was Glück ist?
Ein Chor von Weisen dieses wichtige Thema
Legt mir auf meinem Weg nahe
Und sicher gibt es Kolchis nicht
Doch ich werde es weiterhin suchen
Und jede Morgendämmerung wiederholt mir
Dass ich meinem Schicksal vertrauen soll
Dass das Weiß der Dämmerung das Ziel weist
Dass ich mich ihm nähere
Und Vollgas und immer wieder
Jage ich und verringere mein Tempo nicht
Wo der Weg endet, ist Kolchis
Unbekannt, deshalb am schönsten
Wo der Weg endet, ist das Lied
Unbekannt, deshalb am schönsten