Lyrics and translation Mikko Alatalo - Vanhojapoikia viiksekkäitä

Vanhojapoikia viiksekkäitä

Saimaan saaressa pikkuinen torppa,
Istuu portailla Nestori Miikkulainen.
Huuliharpuaan soittaa ja norppa
Nousee pinnalle pärskähtäen.
Aallon lailla se suunnisti soittajan luo,
Sille tuttua tutumpi on säveltuo.
Laulu kertoo näin, mitä on yksin kun jää.
Hyvin hylje sen ymmärtää.
Tanssittu koskaan ei Nestorin häitä,
Maailma houkutti pois morsion.
Vanhojapoikia viiksekkäitä,
Mies sekä hylje kumpikin on.
Saimaan saaressa pikkuinen torppa,
Sinne elämän toveri tahtonut ei.
Yksin Nestori jäi, kuten norppa.
Myös sen kumppanin kohtalo vei.
Suuri Saimaa, mut sata on hylkeitä vaan,
Kohta jäljellä ei ehkä ainuttakaan.
Huuliharppua soittelee Miikkulainen,
Yksin ymmärtää kaipuun sen.
Tanssittu koskaan ei Nestorin häitä,
Maailma houkutti pois morsion.
Vanhojapoikia viiksekkäitä,
Mies sekä hylje kumpikin on.
Saimaan saaressa pikkuinen torppa,
Istuu portailla Nestori Miikkulainen.
Lepokivellään iäkäs norppa,
Katsoo ystävää ymmärtäen.
Suuri Saimaa, mut naista sen rannoilta vaan.
Ei näin tuuli sen saareen asettumaan.
Kuten norpan on määrä myös Miikkulaisen
Olla sukunsa viimeinen.
Tanssittu koskaan ei Nestorin häitä,
Maailma houkutti pois morsion.
Vanhojapoikia viiksekkäitä,
Mies sekä hylje kumpikin on.
Tanssittu koskaan ei Nestorin häitä,
Maailma houkutti pois morsion.
Vanhojapoikia viiksekkäitä,
Mies sekä hylje kumpikin on.

Усатые холостяки

На острове Саймы маленькая избушка,
Сидит на крыльце Нестори Мииккулайнен.
Играет на губной гармошке, и нерпа
Всплывает на поверхность, фыркая.
Как волна, она подплыла к музыканту,
Эта мелодия ей знакома.
Песня рассказывает о том, каково быть одному.
Тюлень это хорошо понимает.
Никогда не танцевали на свадьбе Нестори,
Мир увел его невесту.
Усатые холостяки,
И мужчина, и тюлень.
На острове Саймы маленькая избушка,
Туда спутница жизни не захотела.
Один остался Нестори, как и нерпа.
И его подругу судьба унесла.
Сайма большая, но нерп всего сотня,
Скоро, может быть, не останется ни одной.
Играет на губной гармошке Мииккулайнен,
Один понимает эту тоску.
Никогда не танцевали на свадьбе Нестори,
Мир увел его невесту.
Усатые холостяки,
И мужчина, и тюлень.
На острове Саймы маленькая избушка,
Сидит на крыльце Нестори Мииккулайнен.
На камне отдыха старая нерпа,
Смотрит на друга с пониманием.
Сайма большая, но женщин на ее берегах много.
Но ветер не принес ее на этот остров.
Как и нерпе, суждено Мииккулайнену
Быть последним в своем роду.
Никогда не танцевали на свадьбе Нестори,
Мир увел его невесту.
Усатые холостяки,
И мужчина, и тюлень.
Никогда не танцевали на свадьбе Нестори,
Мир увел его невесту.
Усатые холостяки,
И мужчина, и тюлень.