Lyrics and translation Mikko Kuustonen - Haukka Ja Hiljainen Poika

Haukka Ja Hiljainen Poika

Juoksi tasangon poikki kengätön poika
Joka aamu saman puun juureen
Hän taivasta kaysoi kuin näkisi läpi
Ja kohotti kätensä tuuleen
Pienenä pisteenä kupeesta vuoren
Tunsi haukkansa liidon
Ja onnea täynnä hiljainen poika
Seurasi jokaisen piirron
Kylässä kansa päiväänsä nousi
Joku kohensi pihassaan tulta
Kylmän yön jälkeen lempeään valoon
Herätti auringon kulta
Eikä yksikään aavistaa voinut
Puhumattoman salaisuutta
Eivät nähneet mihin laskeutui lintu
Eivät nähneet kumppanuutta
Pyhä se hetki puuvanhuksen alla
Pyhä se liitto sanoja vailla
Haukka ja hiljainen poika
He istuivat alas kivien suojaan
Lintu pojan olkapäälle
Kumpikin tiesi vapautensa
Ja syyn viipyä täällä
He katsoivat laaksoon ja näkivät kauas
Poika hymyili ystävälleen
Hetkeä myöhemmin linnuista uljain
Levitti siipensä jälleen
Pyhä se hetki puuvanhuksen alla
Pyhä se liitto sanoja vailla
Haukka ja hiljainen poika
Toisinaan suojassa majan
Saa siivet pojista urhein
Hän katselee haukkansa kanssa
Maailmaa miljoonin murhein
Pyhä se hetki puuvanhuksen alla
Pyhä se liitto sanoja vailla
Haukka ja hiljainen poika
Haukka ja hiljainen poika

Ястреб и тихий мальчик

Бежал по равнине босоногий мальчишка
Каждое утро к одному и тому же дереву
Он смотрел на небо, словно видел его насквозь
И поднимал руки к ветру
Маленькой точкой с вершины горы
Он чувствовал полет своего ястреба
И, полный счастья, тихий мальчик
Следил за каждым кругом
В деревне люди начинали свой день
Кто-то разводил огонь во дворе
После холодной ночи в нежном свете
Просыпалось золото солнца
И никто не мог и догадываться
О тайне безмолвного мальчика
Они не видели, куда садилась птица
Они не видели их дружбы
Священен был этот миг под сенью старого дерева
Священен был этот союз без слов
Ястреб и тихий мальчик
Они садились под защиту камней
Птица на плечо мальчику
Каждый из них знал свою свободу
И причину, чтобы оставаться здесь
Они смотрели в долину и видели далеко
Мальчик улыбался своему другу
Мгновение спустя, птица из птиц,
Вновь расправила крылья
Священен был этот миг под сенью старого дерева
Священен был этот союз без слов
Ястреб и тихий мальчик
Иногда, в укрытии хижины,
Крылья достаются самому смелому из мальчишек
Он смотрит вместе со своим ястребом
На мир с его миллионом печалей
Священен был этот миг под сенью старого дерева
Священен был этот союз без слов
Ястреб и тихий мальчик
Ястреб и тихий мальчик