Lyrics and translation Miltos Pashalidis - Pethamenes Kalisperes

Pethamenes Kalisperes

Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ' της μέρας τα σημάδια

Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μια ασπρόμαυρη ζωή

Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
τρομαγμένα και βουβά
κι ό, τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά

Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Pethamenes Kalisperes

With mournful songs
we used to meet in the evenings
and with weary caresses
from the day's scars

Cigarettes shared
the guitar on loan
dreams painted
in a black-and-white life

Now the songs have stopped
the colors have faded
streets and old squares
have changed names

And if I see a friend
I tremble lest he remember me
deadly good evenings
I don't like him to tell me

You told me that everything changes
frightened and silent
and that which we love the most
hurts us the deepest

You told me that everything changes
it only takes a reason
but your two eyes seem
beacons on a barren line

And if I see a friend
I tremble lest he remember me
deadly good evenings
I don't like him to tell me

And if I see a friend
I tremble lest he remember me
deadly good evenings
I don't like him to tell me