Lyrics and translation Miltos Pashalidis - Xenios

Στον ουρανό εξορισμένος
τριάντα αιώνες ξεγραμμένος
τι κάνει τώρα αναρωτιέται
ένας Θεός όταν βαριέται.

Τους δρόμους παίρνει νυχτωμένος
Ξένιος παλιά και τώρα ξένος
δεν έχει κεραυνό στο χέρι
κι όλο γυρνάει στα ίδια μέρη.

Βρίσκει χαμένουςΜινωίτες
και κάτι χούφταλα Κουρήτες
για φίλους και γνωστούς ρωτάει
μόνο γι αγάπες δε μιλάει.

Κι είναι το μόνο που τον σώνει
μια δοξαριά του Ψαραντώνη ...

Στήνει τη βίγλα του στο Κάστρο
και του νοτιά ανάβει τ' άστρο
και στο Κομμένο το Μπεντένι
κάποια Αριάδνη περιμένει.

Λαχτάρησε να βγει στα όρη
όπου περπάτησε αγόρι
κει που περνούσε τα μικράτα
πάνω στης Νίδας τα μιτάτα.

Κι από το θρόνο του στο Γιούχτα
θυμάται τον παλιό χρησμό
κι αμίλητος παραμονεύει
το δεύτερο κατακλυσμό.

Κι είναι το μόνο που τον σώνει
μια δοξαριά του Ψαραντώνη ...

На небесах изгнанный
тридцать столетий списаны со счетов
что он теперь делает?
Бог, когда скучно.

На улицах темнеет
Незнакомец старый и теперь Незнакомый
никакой молнии в руке
и он всегда возвращается в одни и те же места.

Находит потерянных минойцев
и горсть кюреток
для друзей и знакомых он спрашивает
он не говорит о любви.

И это все, что его спасает
слава Псарантониса...

Он устанавливает свою Виглу в Замке
и на Юге зажигается звезда
и в разрезе Бентени
какая-то Ариадна ждет.

Ему очень хотелось отправиться в горы
где гулял мальчик
где он проходил мимо малышей
наверху, в НИДЕ Та митата.

И со своего трона в Юхте
помнит старого Оракула
и невысказанные тайны
второй потоп.

И это все, что его спасает
слава Псарантониса...