Lyrics and translation Miro - Hərdən

Hərdən

Gecə düşür üstünə gözlərimin
Yadıma salıram onu qısqanıram
Necə deyim ona darıxıram onsuz
Cəhd edirəm özümlə bacarmıram
Inanıram hələ də yalanlarına
çıx beynimdən yalvarıram
Nə olar gelme yuxularıma
Sevgimden daha qorxuram mən
Inanıram hələ də yalanlarına
çıx beynimdən yalvarıram
Nə olar gəlmə yuxularıma
Sevgimden daha qorxuram mən
Yadıma düşürsən mənim hərdən
Alır o düşüncələr məni məndən
Alıb ürəyini sənin əllərdən
Dərd elədim özümə niyə illərlə
Yadıma düşürsən mənim hərdən
Alır o düşüncələr məni məndən
Alıb ürəyini sənin əllərdən
Dərd elədim özümə niyə illərlə
Axı səninlə isinər idi donan bu ürək
Mən xəyallar içində dolanan şair
Sənsə yalançı mələk
Bu bizə tuzağı bu bizə tələ
Sənsiz ömür kimi dəqiqə mənə
Unuduldu de mənə geridə nələr
Dərddir bu sevgi bil hələ də mənə
Bu bizə tuzağı bu bizə tələ
Sənsiz ömür kimi dəqiqə mənə
Unuduldu de mənə geridə nələr
Deərddir bu sevgi bil hələ də mənə
Deyiləm uzaq deyiləm hələ
Ya gəl barışaq ya da getmə belə
Vecimə deyil amma getsən eger
Sevgi dəyərmi bu getmələrə?!
Yadıma düşürsən mənim hərdən
Alır o düşüncələr məni məndən
Alıb ürəyini sənin əllərdən
Dərd elədim özümə niyə illərlə
Yadıma düşürsən mənim hərdən
Alır o düşüncələr məni məndən
Alıb ürəyini sənin əllərdən
Dərd elədim özümə niyə illərlə
əvvəlcə salam sevgi, istədin və yandırdın
Bu küçədə heçnə bu gövdəni sənin qədər dayandırmır
Göz yaşım qorxur məndən gözümdə gizli damır
əzrailim artıq üçə beş ildir verib istefanı
Kişilik sərtdir küçədə hər keçən elə dözmür inan
Istəyir ordum olsun hərbi bəndə təkdir burda
Səninlə olanda mən yenə unutdum özümü bir an
Oxumağı unutma can hər şey var məktubunda
Bu küçədə yatanda mən saf yuxular dəmir idi
Hər tində izlərin var xatirələrə dəlil idi
Oturduğun skamya mənə görə ən rahat yataq
O getdiyin parklar mənim ən lüks evim idi
Hədəfimə qaçdım amma çatanda toxunmadım
Həvəssiz ən dərində batanda boğulmadım
Aldığım hədiyyəni qaytarma götür halalın olsun
Onsuzda hamısının pulunu atandan oğurladım
Yazıram bu məktubda mən özümdən qaçmağımı
O sevdiyin kralın mən oğurluq taclarını
ölürdüm biləsən deyə çəkirdim vicdan əzabı
çapıqlı əllərim sığallayanda saçlarını
Mən adi küçə yazarı sən şeirsən
Her şeyi bəxş edirsən
Sənə bir pis bir də yaxşı xəbər var üzülmə
Pis xəbər heç nəyim yoxdur,
Yaxşı isə hər şeyim sən...
Yadıma düşürsən mənim hərdən
Alır o düşüncələr məni məndən
Alıb ürəyini sənin əllərdən
Dərd elədim özümə niyə illərlə
Yadıma düşürsən mənim hərdən
Alır o düşüncələr məni məndən
Alıb ürəyini sənin əllərdən
Dərd elədim özümə niyə illərlə

Иногда

Ночь опускается на мои глаза,
Вспоминаю тебя, ревную.
Как сказать, что скучаю по тебе без тебя,
Пытаюсь справиться сам, но не могу.
Верю всё ещё твоей лжи,
Уйди из моей головы, умоляю.
Не приходи, пожалуйста, в мои сны,
Я боюсь своей любви больше всего.
Верю всё ещё твоей лжи,
Уйди из моей головы, умоляю.
Не приходи, пожалуйста, в мои сны,
Я боюсь своей любви больше всего.
Вспоминаю тебя иногда,
Эти мысли захватывают меня,
Забрав твоё сердце из моих рук,
Я сделал себе больно, зачем, на долгие годы?
Вспоминаю тебя иногда,
Эти мысли захватывают меня,
Забрав твоё сердце из моих рук,
Я сделал себе больно, зачем, на долгие годы?
Ведь с тобой согрелось бы это замёрзшее сердце,
Я поэт, блуждающий в мечтах,
А ты лживый ангел.
Это ловушка для нас, это капкан,
Без тебя минута как вечность для меня.
Скажи, что забыто всё, что было,
Эта любовь до сих пор боль для меня.
Это ловушка для нас, это капкан,
Без тебя минута как вечность для меня.
Скажи, что забыто всё, что было,
Эта любовь до сих пор боль для меня.
Я не далеко, я ещё здесь,
Или давай помиримся, или не уходи так.
Мне всё равно, но если ты уйдешь,
Разве любовь стоит этих уходов?!
Вспоминаю тебя иногда,
Эти мысли захватывают меня,
Забрав твоё сердце из моих рук,
Я сделал себе больно, зачем, на долгие годы?
Вспоминаю тебя иногда,
Эти мысли захватывают меня,
Забрав твоё сердце из моих рук,
Я сделал себе больно, зачем, на долгие годы?
Сначала привет, любовь, ты захотела и сожгла,
На этой улице ничто не останавливает это тело так, как ты.
Мои слезы боятся меня, тайно капают из глаз,
Мой ангел смерти уже три-пять лет как подал в отставку.
Мужской характер суров, не каждый прохожий на улице это выдерживает, поверь.
Хочу, чтобы у меня была армия, но каждый солдат здесь одинок.
С тобой я снова забыл себя на мгновение,
Не забывай читать, дорогая, в письме всё есть.
Когда я спал на этой улице, мои чистые сны были железными,
На каждом сантиметре твои следы, доказательство воспоминаний.
Скамейка, на которой ты сидела, для меня была самой удобной кроватью,
Те парки, куда ты ходила, были моим самым роскошным домом.
Я бежал к своей цели, но, достигнув её, не прикоснулся,
Без желания, погружаясь на самое дно, я не утонул.
Подарок, который я тебе купил, не возвращай, пусть будет твоим,
Ведь я всё равно украл деньги на него у твоего отца.
В этом письме я пишу о своем бегстве от себя,
О том, как твой любимый король крал короны.
Я умирал, зная, что буду мучиться совестью,
Когда мои покрытые шрамами руки гладили твои волосы.
Я обычный уличный писатель, а ты — поэзия,
Ты даришь всё.
У меня для тебя плохая и хорошая новость, не расстраивайся.
Плохая новость в том, что у меня ничего нет,
А хорошая — что всё, что у меня есть, это ты...
Вспоминаю тебя иногда,
Эти мысли захватывают меня,
Забрав твоё сердце из моих рук,
Я сделал себе больно, зачем, на долгие годы?
Вспоминаю тебя иногда,
Эти мысли захватывают меня,
Забрав твоё сердце из моих рук,
Я сделал себе больно, зачем, на долгие годы?