Omega - Miuosh translation in German

Omega

Zdrapywałem farbę z drzwi palcem na niejednych blokach
Parę dni temu, kiedy nikt mnie nie kochał
Byłem głośny na pokaz
Zwykły kretyn
(?) dziś bym nie ustał jak wtedy
Miałem Twój kredyt woli w drzwiach starej Omegi
Z dziurami po petach w fotelach
I oprócz niej, która wciąż obok mnie siedzi
Nic wtedy nie składało się tak dobrze jak teraz
A Bóg uczył mnie strzelać w to wasze (?)
Wasz własny Bóg, to dlatego wciąż jestem tu
Czuje spokój prawdziwych słów
Na rękach niosąc cud, własny cud stworzenia
Cud, że nie wstaje już spity w hotelach
W połowie sobą, w połowie słowa melanż
Pięknie jak to wszystko wokół się zmienia
Oprócz niej, która obok jest nawet teraz

Wylatywałem z okien każdego z miast, czarnych ogrodów
Paręnaście wdechów dymu od wschodu
Na ślepo, bez sposobu na celność
W układzie gwiazd gdzie tylko ty dawałaś pewność
Niosłem chłód zwątpienia i ciemność do miejsc
Gdzie nie stanął bym dzisiaj sam ze mną
I miałem tylko jedno a chciałem świat na własność
Na takich jak ja wtedy zawsze było tu za ciasno
Miasto uwiło nam dziś miejsce na sny
I miałem je obok Ciebie dobre jak wcześniej nikt, a
Parę dni zajęło stać się im prawdą
Parę dni temu a tak dawno, wiesz
Znów zaciska mi gardło gdy chcę na głos to przyznać
Spici na balkonach cięliśmy świty jak brzytwa
Choć ciężko było wytrwać jakimś cudem jesteś
Na końcu wiem, że poza tym nie chciałem więcej

Omega

Ich habe Farbe von Türen mit dem Finger auf vielen Blöcken abgekratzt
Vor ein paar Tagen, als mich niemand liebte
Ich war laut zur Schau gestellt
Ein gewöhnlicher Idiot
(?) heute würde ich nicht so durchhalten wie damals
Ich hatte deinen Willenskredit in der Tür der alten Omega
Mit Löchern von Zigaretten in den Sitzen
Und außer ihr, die immer noch neben mir sitzt
Nichts passte damals so gut wie jetzt
Und Gott lehrte mich, auf eure (?) zu schießen
Euer eigener Gott, deshalb bin ich immer noch hier
Ich spüre die Ruhe wahrer Worte
Trage ein Wunder auf den Händen, mein eigenes Schöpfungswunder
Ein Wunder, dass ich nicht mehr betrunken in Hotels aufwache
Zur Hälfte ich selbst, zur Hälfte ein Wortrausch
Schön, wie sich alles um mich herum verändert
Außer ihr, die auch jetzt neben mir ist

Ich flog aus den Fenstern jeder Stadt, schwarzer Gärten
Ein paar Dutzend Züge Rauch vom Osten
Blind, ohne Zielgenauigkeit
Im Sternenmuster, wo nur du mir Sicherheit gabst
Ich trug die Kälte des Zweifels und die Dunkelheit an Orte
An denen ich heute nicht allein mit mir stehen würde
Und ich hatte nur eins, wollte aber die Welt besitzen
Für solche wie mich damals war es hier immer zu eng
Die Stadt hat uns heute einen Platz für Träume geflochten
Und ich hatte ihn neben dir, so gut wie niemand zuvor, ach
Ein paar Tage dauerte es, bis sie wahr wurden
Ein paar Tage her und doch so lange, weißt du
Wieder schnürt es mir die Kehle zu, wenn ich es laut zugeben will
Betrunken auf Balkonen schnitten wir Dämmerung wie Rasierklingen
Obwohl es schwer war durchzuhalten, bist du irgendwie noch da
Am Ende weiß ich, ich wollte nichts anderes