Rok (feat. Mela Koteluk) - Miuosh translation in German

Rok (feat. Mela Koteluk)

Znam na pamięć ten hałas
Miejsc, gdzie nie ma miejsca dla nas
I pisk, gdy pęka dziś a z nim to co mieliśmy w planach
(Wszystko i nic)
Każdy dzień na kolanach
Krótki jak oddech, cichy jak błagania
Specy od sprzedawania ściem ubrali mnie w ten przepiękny dramat
Patrz jak upada ich świat
Popatrz jaki fart że nie ma tam nas
(Już)
Zostać tu nie mamy szans
Jak siły by kraść, siły żeby wstać
Wiatr niesie nam ból kroków, głębi mroku, momentów przed świtem
Sam wybrałem rok, kiedy poczuję spokój
Jak wszystkie bez bogów ulice

Na własnej skórze sprawdzasz
Poruszasz niebo, ziemię
Opływasz spław milczących wysp
Tak wiele wiele wiele

Byłem ewenementem wyższego tempa
Tam gdzie światło o złoto zakręca
Pamiętam szybkie bicie serca
I duchotę na małych koncertach
To co niosłem im w rękach, kładłem na pętlach
Zwyczajny sposób
Bałem się budzić, zawsze bałem przestać
Sam wybrałem rok kiedy poczułem spokój
Kiedy poczułem wiarę, że starczy nam to co zostanie
I że to wiele więcej niż mieliśmy w planie
Trzymać między nami, gdy za linią stanę
Tworzycie całość tego co widziałeś gdy próbowałeś się odbić od dna
Sam wybrałem rok kiedy poczułem spokój i ten kiedy upadł ich świat

Na własnej skórze sprawdzasz
Poruszasz niebo, ziemię
Opływasz spław milczących wysp
Tak wiele wiele wiele
Rozchylasz w palcach pamięć
Soczystych młodych liści
Niewinnych jak jaskółczy sen
Tak wiele wiele
Aż znajdziesz mnie

Znam na pamięć te słowa
Listę tych, których będę żałować
I wkurw gdy leci się w dół
By tam znów zacząć od nowa
(Wszystko i nic)
Najpierw psuje się głowa
Gdy nie umiesz chować złości do tego
Tyle lat byłem gotów zmarnować dla czegoś tak bardzo marnego
Patrz ile puściłem z rąk tylko po to by nie być już tylko stąd
Jak dom, który mógłbym spalić do ziemi
Razem z tym czego tak bardzo nie chcemy
Nie czuję tremy i strachu przed
Chwilami, których stąd jeszcze nie widzę
Kiedyś się wszyscy kończymy jak nasze bez bogów ulice

Jahr (feat. Mela Koteluk)

Ich kenne diesen Lärm auswendig
Orte, wo kein Platz für uns ist
Und das Kreischen, wenn es heute bricht, samt dem, was wir geplant hatten
(Alles und nichts)
Jeder Tag auf den Knien
Kurz wie ein Atemzug, leise wie Bitten
Experten im Verkauf von Lügen kleideten mich in dieses schöne Drama
Schau, wie ihre Welt zusammenbricht
Schau, was für ein Glück, dass wir nicht dort sind
(Schon)
Hier zu bleiben, haben wir keine Chance
Wie Kräfte zu stehlen, Kräfte um aufzustehen
Der Wind trägt uns den Schmerz der Schritte, Tiefe der Dunkelheit, Momente vor dem Morgengrauen
Ich selbst wählte das Jahr, in dem ich Frieden fühlen werde
Wie alle gottlosen Straßen

An der eigenen Haut prüfst du
Bewegst Himmel und Erde
Umschwimmst treibende stille Inseln
So viel viel viel

Ich war eine Ausnahme höheren Tempos
Dort, wo das Licht um Gold kämpft
Ich erinnere mich an schnelle Herzschläge
Und die Enge bei kleinen Konzerten
Was ich in Händen trug, legte ich auf Loops
Eine gewöhnliche Methode
Ich fürchtete mich zu erwachen, fürchtete mich immer aufzuhören
Ich selbst wählte das Jahr, in dem ich Frieden fühlte
Als ich den Glauben spürte, dass das, was bleibt, für uns reicht
Und dass es viel mehr ist, als wir geplant hatten
Zwischen uns zu halten, wenn ich hinter der Linie stehe
Ihr bildet die Ganzheit dessen, was du sahst, als du versuchtest, dich vom Boden abzustoßen
Ich selbst wählte das Jahr, in dem ich Frieden fühlte und das, in dem ihre Welt zusammenbrach

An der eigenen Haut prüfst du
Bewegst Himmel und Erde
Umschwimmst treibende stille Inseln
So viel viel viel
Du öffnest in Fingern die Erinnerung
Saftiger junger Blätter
Unschuldig wie der Traum einer Schwalbe
So viel viel
Bis du mich findest

Ich kenne diese Worte auswendig
Die Liste derer, die ich bedauern werde
Und die Wut, wenn es abwärts geht
Um dort wieder von vorne anzufangen
(Alles und nichts)
Zuerst verdirbt der Kopf
Wenn du nicht weißt, wie man Wut darauf versteckt
So viele Jahre war ich bereit, für etwas so Belangloses zu vergeuden
Schau, wie viel ich losließ, nur um nicht mehr nur von hier zu sein
Wie ein Haus, das ich bis auf den Grund niederbrennen könnte
Zusammen mit dem, was wir so sehr nicht wollen
Ich spüre keine Angst mehr vor
Momenten, die von hier aus noch nicht sichtbar sind
Irgendwann enden wir alle wie unsere gottlosen Straßen