Lyrics and translation Mohsen Yeganeh - Divar

Divar

ما بی تفاوت زندگی کردیم
این زندگی کردن خودش جنگه
ما کوه بودیم روبروی هم
خاطرمون از هم ی مشت سنگه
از اون همه احساس بین ما
حسی به جزعادت نمیمونه
ما داغ بودیم و نفهمیدیم
چیزی از این حالت نمیمونه
ما داغ بودیم و نفهمیدیم
چیزی از این حالت نمیمونه
تو این اتاق تنگ و دلگیرم
تاباقی عمرم یه جور سر شه
من از خودم فاصله می گیرم
دیوار هی نزدیک تر میشه
میخندم و دردام میشمارم
تلخه ولی شاید دلم واشه
وقتی برای قصه هام جا نیست
دیوار و هل میدم غمام جا شه
از بس که احوالم پریشونه
دیوار با من هم زبون میشه
اما سر هر چیز بی مورد
باهم دوباره حرفمون میشه
وقتی که ادم پای احساسش
هرچی رو که داره میبازه
تنهایی از اون ادم عاشق
یه کوه بی احساس میسازه
ماکوه بودیم روبروی هم
خاطرمون از هم ی مشت سنگه
ما بی تفاوت زندگی کردیم
این زندگی کردن خودش جنگه
تو این اتاق تنگ و دلگیرم
تاباقی عمرم یه جور سر شه
من از خودم فاصله می گیرم
دیوار هی نزدیک تر میشه
میخندم و دردام میشمارم
تلخه ولی شاید دلم واشه
وقتی برای قصه هام جا نیست
دیوار و هل میدم غمام جا شه
ما بی تفاوت زندگی کردیم

The Wall

We lived with indifference,
This living itself is a war.
We were mountains facing each other,
Our memories of each other just a pile of stones.
From all the feelings between us,
Nothing but habit remains.
We were hot and didn't realize,
Nothing of this state remains.
We were hot and didn't realize,
Nothing of this state remains.
In this cramped and gloomy room,
The rest of my life will pass somehow.
I distance myself from myself,
The wall gets closer and closer.
I laugh and count my pains,
It's bitter, but maybe I'll miss it.
When there's no room for my stories,
I push the wall so my sorrows can fit.
So much so that my state is confused,
The wall becomes my confidant.
But over every trivial thing,
We argue again.
When a man stands by his feelings,
He loses everything he has.
Loneliness from that man in love,
Creates an emotionless mountain.
We were mountains facing each other,
Our memories of each other just a pile of stones.
We lived with indifference,
This living itself is a war.
In this cramped and gloomy room,
The rest of my life will pass somehow.
I distance myself from myself,
The wall gets closer and closer.
I laugh and count my pains,
It's bitter, but maybe I'll miss it.
When there's no room for my stories,
I push the wall so my sorrows can fit.
We lived with indifference.