Lyrics and translation Mohsen Yeganeh - Khastam

Khastam

زندگی روشو برگردونده
از منی که گیج و سر گردونم
منی که آرزوم بوده دنیا رو
حتی یه لحظه به عقب برگردونم
انقد خواستمو نتونسنتم
که خسته شدمو خواستنیام کم شد
خودمو کشتم از دنیا بهشت بسازم
ولی نمیدونم که چی شد جهنم شد

هزار تا درد تو سینه منه
که واسه هر کدوم یه بار مردم
دردی مگه از این بزرگتر هست
که هرچی بوده از خودی خوردم
انقد از گذشته هام خستم
که میخوام آینده هامو ول کنم
انقد غریبه دورو برم هست
حتی میترسم درد و دل کنم

هزار تا درد تو سینه منه
که واسه هر کدوم یه بار مردم
دردی مگه از این بزرگتر هست
که هرچی بوده از خودی خوردم
انقد از گذشته هام خستم
که میخوام آینده هامو ول کنم
انقد غریبه دورو برم هست
حتی میترسم درد و دل کنم

وقتی همه میخوان که زیر آواره
حرف و تهمت و دروغ خاکت کنن
حتی خودی ترین آدما میخوان
که از صفحه ی روزگار پاکت کنن
وقتی که زندگی همه راه ها رو بست و
راهی واست به جز مردن نذاشت
وقتی که از پا در اومدی میفهمی
اصلا ارزش زندگی کردن نداشت
(ارزش زندگی کردن نداشت)

هزار تا درد تو سینه منه
که واسه هر کدوم یه بار مردم
دردی مگه از این بزرگتر هست
که هرچی بوده از خودی خوردم
انقد از گذشته هام خستم
که میخوام آینده هامو ول کنم
انقد غریبه دورو برم هست
حتی میترسم درد و دل کنم

Устал

Жизнь отвернулась
От меня, растерянного и сбитого с толку,
От меня, чьей мечтой было
Хоть на мгновение вернуть мир назад.
Так много хотел, но не смог,
Что устал, и желаний поубавилось.
Убил себя, пытаясь создать рай на земле,
Но сам не знаю, как все превратилось в ад.

Тысяча болей в моей груди,
От каждой из которых я умирал.
Разве есть боль сильнее этой,
Чем та, что причинили мне свои?
Так устал от прошлого,
Что хочу бросить будущее.
Так много чужих вокруг,
Что даже боюсь излить душу.

Тысяча болей в моей груди,
От каждой из которых я умирал.
Разве есть боль сильнее этой,
Чем та, что причинили мне свои?
Так устал от прошлого,
Что хочу бросить будущее.
Так много чужих вокруг,
Что даже боюсь излить душу.

Когда все хотят, чтобы под обломками
Сплетен, клеветы и лжи тебя похоронили,
Даже самые близкие хотят
Стереть тебя с лица земли.
Когда жизнь закрыла все пути
И не оставила выбора, кроме смерти,
Когда ты сломлен, понимаешь,
Что жизнь не стоила того, чтобы жить.
(Жизнь не стоила того, чтобы жить.)

Тысяча болей в моей груди,
От каждой из которых я умирал.
Разве есть боль сильнее этой,
Чем та, что причинили мне свои?
Так устал от прошлого,
Что хочу бросить будущее.
Так много чужих вокруг,
Что даже боюсь излить душу.