Lyrics and translation Natassa Bofiliou - Anthropos tou Kosmou

Anthropos tou Kosmou

Καθόσον σκεφτικός
είχες κλειστό το φως,
στα χείλη ένα τσιγάρο.
Σαν πλοίο φορτηγό
που βγαίνει μ' οδηγό
ένα σβησμένο φάρο.

Μια σκέψη σου κρυφή
σου αλλάζει τη μορφή
και μοιάζεις πια με ξένο.
Και χάνομαι κι εγώ
που χρόνια σ' εξηγώ
και σε καταλαβαίνω.

Ήσουν άνθρωπος του κόσμου
όλη η γη δικό σου κτήμα,
όμως άνθρωπος δικός μου
δεν υπήρξες κι είναι κρίμα.
Ούτε μια στιγμή δικός μου.

Καθόσουν σκεφτικός
σου άναψα το φως
κι ας το 'χα νιώσει ήδη.
Ετούτη σου η σιωπή
σχοινί που 'χει κοπεί
και γίνεται ταξίδι.

Ήσουν άνθρωπος του κόσμου
όλη η γη δικό σου κτήμα,
όμως άνθρωπος δικός μου
δεν υπήρξες κι είναι κρίμα.
Ούτε μια στιγμή δικός μου.

Man of the World

As you were pensive
you had the light off,
a cigarette hanging from your lips.
Like a cargo ship
that ventures out with
an extinguished lighthouse.

A hidden thought of yours
changes your appearance
and now you seem like a stranger.
And I too am lost
for years I've tried to explain you
and come to understand you.

You were a man of the world
the whole Earth was your domain,
but you were never my man
and that's a shame.
Not even a moment of yours.

As you sat pensively
I switched on the light for you
even though I already sensed it.
This silence of yours
a cord that has been cut
and turns into a journey.

You were a man of the world
the whole Earth was your domain,
but you were never my man
and that's a shame.
Not even a moment of yours.