Antigoni (Bonus Track) - Natassa Bofiliou translation in German

Antigoni (Bonus Track)

Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
που δε μιλά ελληνικά κάτι σπουδαίο.
Οι εφημερίδες έχουν μόνο αγγελίες
είναι από χρόνια διαβασμένο κάθε νέο.

Άλλη μια μέρα που ξυπνάνε τα θηρία
γίνεται ο κόσμος ο πλανήτης των πιθήκων.
Μια πυρκαγιά ξεσπά στην πολυκατοικία
και διακόπτει τα βαλσάκια των ενοίκων.

Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει.
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη.

Άλλη μια νύχτα που η σκέψη μας φρενάρει
κι η ησυχία μας δεν είναι πια ησυχία.
Βγαίνει το πρόσωπο που κλαίει στο φεγγάρι
κι ό, τι αγαπάμε φακελώνεται σ' αρχεία.

Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη.

Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
που όσα πιστέψαμε έχουν γίνει ο εχθρός μας.
Κι οι αγαπημένες περιττές μας ασχολίες
έχουνε γίνει η τροφή του τέρατός μας.

Antigone (Bonus Track)

Noch ein Tag von jenen geraden Linien,
an denen nichts Großes Griechisch spricht.
Die Zeitungen haben nur Anzeigen,
jede Neuigkeit ist seit Jahren bekannt.

Noch ein Tag, an dem die Bestien erwachen,
die Welt wird zum Planet der Affen.
Ein Feuer bricht im Wohnhaus aus
und unterbricht die Walzer der Bewohner.

Dieses Stück hat nur Hauptrollen,
diese Zeit duldet keine Statisten.
Mit zwei linken, träumerischen Eltern
hielt ich so lange nur den Speer,
und es kam der Moment, als Antigone aufzutreten und zu spielen, mein Schatz.

Noch eine Nacht, in der uns das Denken bremst
und unsere Ruhe keine Ruhe mehr ist.
Das Gesicht, das im Mondlicht weint, erscheint,
und alles, was wir lieben, wird in Akten abgelegt.

Dieses Stück hat nur Hauptrollen,
diese Zeit duldet keine Statisten.
Mit zwei linken, träumerischen Eltern
hielt ich so lange nur den Speer,
und es kam der Moment, als Antigone aufzutreten und zu spielen, mein Liebling.

Noch ein Tag von jenen geraden Linien,
an denen alles, was wir glaubten, unser Feind geworden ist.
Und unsere geliebten, unnützen Beschäftigungen
sind zur Nahrung unseres Monsters geworden.