Lyrics and translation Natassa Bofiliou - O Glaros

Μια Κυριακή απόγευμα, Αγίου Κωνσταντίνου
σαν όνειρο την είδες μικρό περαστικό
και φύσηξε ένας άνεμος από παλιές σημύδες
καθώς σε προσπερνούσε στο μαύρο της παλτό

Κι ήταν τα μάτια της υγρά
σαν το νερό στη λίμνη
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
αυτά που ήταν να γίνει

Περίμενες στην αίθουσα να έρθει κι η σειρά σου
γελώντας τη σχολίαζε κάποιος ηθοποιός
αφού δεν το 'χουν μέσα τους τι θέλουν ορισμένοι
και εσύ μόνος σκεφτόσουν, σκυφτός και σιωπηλός

Κι ήταν τα μάτια της υγρά
σαν το νερό στη λίμνη
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
αυτά που ήταν να γίνει

Μια καστανή διαλέξανε ποιητική αδεία
και πάνω στην υπόκλιση μακριά απ'τη σκηνή
ο άνεμος σου έφερε την ίδια μελωδία
που 'παιζε ένας πλανόδιος όταν την είχες δει

Γιατί μπορεί το θέατρο να γίνει και ζωή
μπορεί να είναι και ζωή

Воскресный день, Агиос Константинос
как во сне, ты увидел ее маленького прохожего
и ветер дул со старых берез
когда она проходила мимо тебя в своем черном пальто

И ее глаза были влажными
как вода в озере
и в них плавали мертвые белые птицы
что нужно было сделать

Ты ждал в холле своей очереди.
смеется над актером.
если в них нет того, чего хотят некоторые люди
и ты один думал, склонившись и безмолвствуя

И ее глаза были влажными
как вода в озере
и в них плавали мертвые белые птицы
что нужно было сделать

Смуглая женщина выбрала поэтическую вольность
и на носу прочь со сцены
ветер принес тебе ту же мелодию
Уличный парень играл, когда вы ее увидели.

Почему театр может быть жизнью
это также может быть жизнь