Lyrics and translation Navid - Abraa

منو قطارم جا گذاشت، روی دستام پا گذاشت
پاهامم منو جا گذاشت، با بلیطم تنهام گذاشت
قصه مون خبر داغ صبح، بیا بدون اجازه چاپش کن
زیر لب بخون تکرار شیم، شعرمو نوای سازش کن
امید، یه جایی زیر سنگه، صلح هنوز اسیر جنگه
کفتر می ره، پرپر میاد، درجه دار صدای خنده ش میاد
ولی این ترازو بی درجه ست، می کشنم، مفت می خرنم
آدمای من آدمک ن، قیمتی نیستن و بی رقمن
من ورم ملتهب تاریخ توو گلوی جغرافیا
عافیت
خیره
چیزی نیست
نگو، عیبه
قافیه و نظیر عشق از دستم در رفت
حالا مونده زشت
مونده چرک
مونده گریه به دل که به دل راه داره نگیری به دل
(باشه)
حبابی از جنس خیال
احاطه کرده مدار افکارم
بی اراده می ره انگشت اشاره
سمت ابرا
می کشم نفس
منم اون نقاش خلاق
سیاهن و خون
قه قه به هق هق
می چکه رو قلبامون
جدا از هم اما کنار هم باهم
لبالب دوتا لب
عدل و نظم بی شکل و
نقطه ایم وسط پرگار
می دمم سوت می شم سمت اَشکال
خیالم راحته به خدا
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
پشت این ابر ها یه چشمه ست
جوشان گریه ست
رگبار بی امان این گونه ها تشنه ست
محبت بعد عشق، قبل حسادت نفرت
هر چی داشتمو نصف کرد، معتقد به قسمت
مژه فر، بلند قد، سقف آسمون حد
دوست دار ارتباط، از اجتماع شدم طرد
تنها و بی صدا یه گوشه کنج عزلت
ریختم از تنگ دل توی پیک جرات
من مستم می رقصم بی ترسم از بعد
این جان میشه ازاد، من می شم راحت
بی شک ادامه می دم بازم راهم
دور از شهر های دود، این راه های آهن
مسافر کوچولوی این کره ی کوچیکم
بگن سفر تمومه من پرها رو پوشیدم
تو مسیر برگشتم من یادمه چی دیدیم
می دونم یه روز کارمه به همشون خندیدن
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
نفس میکشی بی هدف، بی انگیزه
راه می ری بی خود و بی جهت
نمی دونی اصلا چی جلو می برت
این مبارزه واسه تو خیلی وقته تمومه
مهم نیست کی می بره
مگه اونی که می بره چی می بره؟
آخرش می ریم همه
توام خسته ای مثل من
هرچی که سن میره بالاتر *یری تره
این همه دویدی نتیجه چی؟
خوشی لحظه ای غمای همیشگی
می خوای امروز نشه مثل دیروز
حاضری همه چی بدی ولی نمی شه
همه اش غر غر غر، سوال، گله
آدم می زنه بیرون از خونه نمی دونه کجا بره
یکی بود یکی نبود اون بود بعد، نبود بعد، ا.
هیچی نیست خوبم نمی دونم چرا
هرچی که سعی می کنم نزدیک شم
ازت بیشتر می شم دور
همش تو فکر، یه پیرهن دیگه ام سوخت
آخر شکست اونقدری که فکر می کردم دیدنی نبود
سرگردونم تو این شهر، یه حس عجیب
قدم می زنم شعر می گم واسه این آشغالا
لباسا زرد، ست زمین، من و تو تلخ مثل همیم
تلخ، مثل همیم
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون
ابرا سیان، تا بباره رو سرمون آسمون
آسمون

Он оставил меня в поезде, наступил мне на руки.
Мои ноги тоже. он оставил меня с билетом.
Наша история горяча утром, приходи и распечатай ее без разрешения.
Читай это у себя под губами, повторяй, скомпрометируй мою песню.
Надежда где-то под камнем, мир по-прежнему остается пленником войны.
Голубь идет, перышко идет, шляпа смеется.
Но это ровные Весы, они убьют меня, они купят меня ни за что.
Мои люди-бандиты, они дешевы, они бесспорны.
У меня история набухает в географии.
Gesundheit.
Это потрясающе.
Все в порядке.
Не говори, природа.
Я потерял рифму, сладкую любовь.
Теперь ты уродина.
Ты грязный ...
Не выплакивайся.
Ладно.)
Мыльный пузырь разума.
Это окружает мой образ мыслей.
Целься, палец идет бесцельно.
К облакам.
Дыхание.дыхание.
Я творческий художник.
Черная кровь.
Як-Як-Як.
Капает в наши сердца.
Порознь, но вместе.
Калеб, пара губ.
Нет справедливости, нет порядка.
Укажи на компас.
Я свистну не в ту дверь.
Клянусь Богом.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
За этими облаками-колодец.
Он кипит, чтобы плакать.
_
Любовь за любовью, до зависти ненависти.
Она разделила все, что у меня было, веря в эту часть.
Ресницы, высокие, крыша неба.
Я люблю отношения, я вне общества ... отлучен.
Одинокий и тихий, угол страданий.
Я скучал по тебе на пике храбрости.
Я буду танцевать без страха.
Этот Джон свободен, я буду свободен.
Без сомнения, я продолжу, я уже в пути.
Далеко от дымчатого города, эти железные дороги.
Мой маленький пассажир, маленькое масло.
Я ношу перья.
На обратном пути я помню, что мы видели.
Я знаю, это мой день, они все смеялись над ними.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
Ты дышишь, это бессмысленно.
Ты идешь напрасно.
Ты понятия не имеешь, к чему стремишься.
Эта борьба для тебя давно закончилась.
Неважно, кто победит.
Что значит одна победа?
В конце концов, мы все уйдем.
Ты так же устала, как и я.
Чем старше он становится, тем старше он становится.
А как же вся эта беготня?
Мгновение радости, мгновение раскаяния.
Ты хочешь, чтобы сегодня было как вчера?
Ты готов отдать все, что угодно, но это не так.
Это все нытье, вопросы, цветы.
Тебя вышвырнули из дома, ты не знаешь, куда идти.
Когда-то давно это было,а потом не было, а потом ...
Это пустяк. я в порядке. я не знаю почему.
Все, к чему я пытаюсь приблизиться.
Дальше от тебя.
Все, о чем он мог думать, была другая рубашка.
В конце концов, неудача не была столь впечатляющей, как я думал.
Странствуя по этому городу, я чувствую себя странно.
Я хожу, пишу стихи об этом дерьме.
Желтые рубашки, пол. мы с тобой одинаковые.
Черное, то же самое.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.
Абра Сиан, упасть на небо.
Небо.