Nikitas Tsakiroglou - Profitikon - Live From Odio Irodou Attikou, Greece / Remastered 2005 - translation of the lyrics into Russian

Lyrics and translation Nikitas Tsakiroglou - Profitikon - Live From Odio Irodou Attikou, Greece / Remastered 2005




Profitikon - Live From Odio Irodou Attikou, Greece / Remastered 2005
Профитикон - Живьем из Одео Ироду Аттику, Греция / Ремастеринг 2005
Χρόνους πολλοὺς μετὰ τὴν Ἀμαρτία ποὺ τὴν εἴπανε Ἀρετὴ μέσα στὶς ἐκκλησίες καὶ την εὐλόγησαν.
Много лет спустя после Греха, который в церквях назвали Добродетелью и благословили.
Λείψανα παλιῶν ἄστρων καὶ γωνιὲς ἀραχνιασμένες τ' οὐρανοῦ σαρώνοντας καταιγίδα ποὺ θὰ γεννήσει νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.
Облики былого величия и паутиной затянутые углы неба, сметаемые бурей, что родится в разуме человека.
Καὶ τῶν ἀρχαίων Κυβερνητῶν τὰ ἔργα πληρώνοντας Χτῖσις, θὰ φρίξει.
И Земля, взыскуя за дела древних правителей, содрогнется.
Ταραχὴ θὰ πέσει στὸν Ἅδη, καὶ τὸ σανίδωμα θὰ ὑποχωρήσει ἀπό τὴν πίεση τὴ μεγάλη τοῦ ἥλιου.
Смятение падет на Аид, и помост его провалится от напора великого солнца.
Ποὺ πρῶτα θὰ κρατήσει τὶς ἀχτίδες του, σημάδι ὅτι καιρὸς νὰ λάβουνε τὰ ὄνειρα ἐκδίκηση.
Что сначала удержит свои лучи, знак того, что настало время мечтам отомстить.
Καὶ μετὰ θὰ μιλήσει, νὰ πεῖ: ἐξόριστε Ποιητή, στὸν αἰώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
А после заговорит, молвив: изгнанник-поэт, в свой век скажи, что видишь ты?
- Βλέπω τὰ ἔθνη, ἄλλοτες ἀλαζονικά, παραδομένα στὴ σφῆκα καὶ στὸ ξινόχορτο.
- Вижу народы, некогда гордые, отдавшиеся осам и щавелю.
- Βλέπω τὰ πελέκια στὸν ἀέρα σκίζοντας προτομὲς Αὐτοκρατόρων καὶ Στρατηγῶν.
- Вижу моллюсков, что в воздухе парят, раскалывая бюсты императоров и военачальников.
- Βλέπω τοὺς ἐμπόρους νὰ εἰσπράττουν σκύβοντας τὸ κέρδος τῶν δικῶν τους πτωμάτων.
- Вижу купцов, склонившихся, собирающих наживу с собственных своих трупов.
- Βλέπω τὴν ἀλληλουχία τῶν κρυφῶν νοημάτων.
- Вижу череду тайных знамений.
Λείψανα παλιῶν ἄστρων καὶ γωνιὲς ἀραχνιασμένες τ' οὐρανοῦ σαρώνοντας καταιγίδα ποὺ θὰ γεννήσει νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.
Облики былого величия и паутиной затянутые углы неба, сметаемые бурей, что родится в разуме человека.
Ἀλλὰ πρίν, ἰδοῦ, θὰ περάσουν γενεὲς τὸ ἀλέτρι τους πάνω στὴ στέρφα γῆς.
Но прежде, вот, пройдут поколения, что плугом своим взрежут бесплодную землю.
Καὶ κρυφὰ θὰ μετρήσουν τὴν ἀνθρώπινη πραμάτεια τους οἱ Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους.
И тайно станут правители пересчитывать людской свой скот, разжигая войны.
Ὅπου θὰ χορτασθοῦνε Χωροφύλακας καί Στρατοδίκης.
Где будут пировать тюремщик и судья.
Ἀφήνοντας τὸ χρυσάφι στοὺς ἀφανεῖς, νὰ εἰσπράξουν αὐτοὶ τὸν μιστὸ τῆς ὕβρης καὶ τοῦ μαρτυρίου.
Оставляя золото незримым, дабы те собрали плату за надругательство и мучения.
Καὶ μεγάλα πλοῖα θ' ἀνεβάσουν σημαίες, ἐμβατήρια θὰ πάρουν τοὺς δρόμους, οἱ ἐξώστες νὰ ράνουν μὲ ἄνθη τὸν Νικητή.
И корабли поднимут флаги, маршем пройдут по улицам, с балконов цветами осыплют победителя.
Ποὺ θὰ ζεῖ στὴν ὀσμή τῶν πτωμάτων.
Того, кто будет жить в смраде трупном.
Καὶ τοῦ λάκκου σιμά του τὸ στόμα, τὸ σκοτάδι θ' ἀνοίγει στὰ μέτρα του, κράζοντας: ἐξόριστε Ποιητή, στὸν αἰώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
И рядом с ним разверзнется пасть могилы, тьма поглотит его, и раздастся глас: изгнанник-поэт, в свой век скажи, что видишь ты?
- Βλέπω τοὺς Στρατοδίκες νὰ καῖνε σὰν κεριά, στὸ μεγάλο τραπέζι τῆς Ἀναστάσεως.
- Вижу судей, что горят, словно свечи, за великим столом Воскресения.
- Βλέπω τοὺς Χωροφυλάκους νὰ προσφέρουν τὸ αἷμα τους, θυσία στην καθαρότητα τῶν οὐρανῶν.
- Вижу тюремщиков, что кровь свою проливают в жертву чистоте небесной.
- Βλέπω τὴ διαρκῆ ἐπανάσταση φυτῶν καὶ λουλουδιῶν.
- Вижу вечную революцию растений и цветов.
- Βλέπω τὶς κανονιοφόρους τοῦ Ἔρωτα.
- Вижу канонерки любви.
Καὶ τῶν ἀρχαίων Κυβερνητῶν τὰ ἔργα πληρώνοντας Χτῖσις, θὰ φρίξει.
И Земля, взыскуя за дела древних правителей, содрогнется.
Ταραχὴ θὰ πέσει στὸν Ἅδη, καὶ τὸ σανίδωμα θὰ ὑποχωρήσει ἀπὸ τὴν πίεση τὴ μεγάλη τοῦ ἥλιου.
Смятение падет на Аид, и помост его провалится от напора великого солнца.
Ἀλλὰ πρίν, ἰδοῦ, θὰ στενάξουν οἱ νέοι, καὶ τὸ αἷμα τους ἀναίτια θὰ γεράσει.
Но прежде, вот, застонут юные, и кровь их напрасно состарится.
Κουρεμένοι κατάδικοι θὰ χτυπήσουν τὴν καραβάνα τους πάνω στὰ κάγκελα.
Остриженные узники застучат кружками своими по решеткам.
Καὶ θὰ ἀδειάσουν ὅλα τὰ ἐργοστάσια, καὶ μετὰ πάλι μὲ τὴν ἐπίταξη θὰ γεμίσουν, γιὰ νὰ βγάλουνε ὄνειρα συντηρημένα σὲ κουτιὰ μυριάδες, καὶ χιλιάδων λογιῶν ἐμφιαλωμένη φύση.
И опустеют все фабрики, а после вновь наполнятся по приказу, дабы производить мечты, законсервированные в бесчисленных коробках, и тысячи видов заключенной в стекло природы.
Καὶ θὰ 'ρθοῦνε χρόνια χλωμὰ καὶ ἀδύναμα μέσα στὴ γάζα.
И настанут времена тусклые и хилые под марлей.
Καὶ θά 'χει καθένας τὰ λίγα γραμμάρια τῆς εὐτυχίας.
И будет у каждого по щепотке счастья.
Καὶ θά 'ναι τὰ πράγματα μέσα τοῦ κιόλας ὡραῖα ἐρείπια.
И будут предметы внутри киоска прекрасными руинами.
Τότε, μὴν ἔχοντας ἄλλη ἐξορία, ποὺ νὰ θρηνήσει Ποιητής, τὴν ὑγεία τῆς καταιγίδας ἀπό τ' ἀνοιχτὰ στήθη τοῦ ἀδειάζοντας, θὰ γυρίσει γιὰ νὰ σταθεῖ στὰ ὡραία μέσα ἐρείπια.
Тогда, не имея более изгнания, оплакивая которое поэт исцелялся от бури, что бушевала в груди его, он вернется, дабы остаться среди прекрасных руин.
Καὶ τὸν πρῶτο λόγο του στερνὸς τῶν ἀνθρώπων θὰ πεῖ, ν' ὰψηλώσουν τὰ χόρτα, γυναῖκα στὸ πλάι του σὰν ἀχτίδα τοῦ ἥλιου νὰ βγεῖ.
И первое его слово последний из людей произнесет, чтобы зазеленели травы, и жена рядом с ним, словно луч солнца, встала.
Καὶ πάλι θὰ λατρέψει τὴ γυναῖκα καὶ θά την πλαγιάσει πάνου στὰ χόρτα καθὼς ποὺ ἐτάχθη.
И снова будет он почитать жену и возляжет с нею на травы, ибо так было заповедано.
Καὶ θὰ λάβουνε τα ὄνειρα ἐκδίκηση, καὶ θὰ σπείρουνε γενεὲς στοὺς αἰώνες τῶν αἰώνων!
И мечты их восторжествуют, и дадут они жизнь новым поколениям во веки веков!





Writer(s): Mikis Michel, Elitis Odisseas Theodorakis


Attention! Feel free to leave feedback.