Lyrics and translation Nikolas Asimos - Se Selofan

Se Selofan

Σε ζελοφάν τα ομοιόμορφα μυαλά σας περπατάν
Και πολεμάν για να με ψήσουνε πως κι έτσι μ' αγαπάν
Ιλουστρασιόν οι κοινωνίες των μοντέρνων οικισμών
Σε σουσπανσιόν κοιμάται η σύγχρονη Πυθία των χρησμών

Νάταν να μετακούναγα ολόκληρο πλανήτη
Στις αποθήκες υλικών, θεσμών και σούπερ αγαθών να βάλω δυναμίτη
Νάταν και να πιπίλαγα ξανά το δάχτυλό μου
Σαν τα μικρά μικρά παιδιά (ουά) που βρέχονται συχνά να βρω τον εαυτό μου

Μισοτιμής σου έχουν κλέψει τη φαρέτρα της ζωής
Κι ότι κι αν πεις δε θα με κάμεις συνεργό υποταγής
Αναλαμπές σ' ένα χορό που δε φτουράει ο Γκιλγκαμές
Και είμαι οφφ απ' το κουτί των πειραμάτων του Παυλώφ

Όσο κι αν με κομμάτιασαν στο διάβα μου με νάρκες
Ωσάν της σαύρας την ουρά συχνά, μιλάω σοβάρα, ανάπλασα τις σάρκες
Κι όσο κι αν με καθήλωσαν να ζω σαν τα σκουπίδια
Η ανθρωπότη δεν μπορεί κι αυτή θα υπονομευθεί από τη γη την ίδια

Cellophane

Your uniform minds walk in cellophane
And fight to convince me that they love me in spite of it.
The illustrated society of modern civilizations
The modern oracle for prophecies sleeps in suspension.

If only I could relocate the entire planet,
I'd put dynamite in the warehouses of materials, institutions, and super goods.
If only I could suck my thumb again,
Like little children (whoa) who often wet themselves, to find myself.

They've stolen your quiver of life and sold it for half-price.
And no matter what you say, you will not make me an accomplice in submission.
Flares in a dance that Gilgamesh will never outgrow,
And I'm off from Pavlov's box of experiments.

As much as they've cut me up in my path with mines,
Like a lizard's tail often, I swear, I rebuilt my flesh.
And as much as they've nailed me down to live like garbage,
Humanity cannot and will be undermined by the earth itself.