Lyrics and translation Nikos Portokaloglou - De Vlepeis Tipota

De Vlepeis Tipota

Κάποιος κάτι σε ρωτάει
και σε παίρνει αγκαλιά
μα ο νους σου αλλού γυρνάει
κάπου έξω μακριά.
Σου φωνάζουν, σου γελάνε
από κάτω τα παιδιά
μα τα μάτια σου κοιτάνε
κάπου έξω μακριά.
Κι είναι όλα μια χαρά
κι είναι όλα ύποπτα
κι όλα τα'χεις αγκαλιά
μα δε βλέπεις τίποτα.
Κι όπως η ζωή γιορτάζει
κι η παρέλαση περνά
κάτι μέσα σου ουρλιάζει
κάτι μέσα ξεψυχά.
Δεν μπορείς ν'αποφασίσεις
τι κρατάς και τι πετάς
ποιάν αγάπη θα αφήσεις
και με ποια θα περπατάς.
Κι είναι όλα μια χαρά...
Μοιάζει ατέλειωτος ο χρόνος
στο παιδί το άρρωστο
δεν υπάρχει άλλος δρόμος
έξω απ'τον άγνωστο.
Κι όπως η στιγμή γλιστράει
απ'τα χέρια σαν νερό
ό, τι φεύγει δε γυρνάει
κι ό, τι έχεις είναι εδώ.
Κι είναι όλα μια χαρά...

Tu ne vois rien

Quelqu'un te pose une question
et te prend dans ses bras
mais ton esprit erre ailleurs
quelque part au loin.
Ils t'appellent, ils rient
les enfants d'en bas
mais tes yeux regardent
quelque part au loin.
Et tout va bien
et tout est suspect
et tu as tout dans tes bras
mais tu ne vois rien.
Et comme la vie fête
et le défilé passe
quelque chose hurle en toi
quelque chose en toi s'éteint.
Tu ne peux pas décider
ce que tu gardes et ce que tu jettes
quel amour tu vas laisser
et avec qui tu vas marcher.
Et tout va bien...
Le temps semble interminable
pour l'enfant malade
il n'y a pas d'autre chemin
hors de l'inconnu.
Et comme l'instant glisse
de tes mains comme de l'eau
ce qui part ne revient pas
et ce que tu as est ici.
Et tout va bien...