Lyrics and translation O.S.T.R. - Alcatraz

Alcatraz

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz
Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal
Świat, nasze sprawy
Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy
Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz
Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal
Świat, nasze sprawy
Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Zatkane centrum, uwięziony w aucie przez czasu wehikuł
Wsłuchuję się w muzyki nieskończony zasób na nośniku
Wielu ma wielkie ego, lekką mowę do tworzenia mitów
A co jedynie ich unosi w życiu to godziny szczytu
Widzę w lusterku pannę jak bluźni na mnie, grożąc mi ręką
Wygląda to przezabawnie,
Nie wie, że nerwy wpływają ze szkodą na piękno?
Przyglądam się jej dokładniej, jak puka swe czoło z agresją
Chyba ją wczoraj spotkałem,
Poważnie, prosiła o zdjęcie tuż obok pod Tesco
Z ruchu jej ust łatwo przeczytać czyim jestem synem
Jeszcze wysiądzie z auta, istna komedia jak w kinie; Kiler
Może to karma, myślę, co ja jej zrobiłem? Chwilę
Po co ta egzaltacja, patrząc na nią, nie wierzę, w co widzę
Czekaj, zaczyna się akcja, słyszę jak trzasnęła drzwiami
Spokojnie w lusterku obserwuję
Bacznie jak rośnie moc oburzenia na twarzy
Czuję, że idzie, więc otwieram okno
Czekam na to, co się teraz wydarzy
"O matko, to Pan" i widzę ten wyraz
Wstydu, moment zwątpienia w zamiary

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz
Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal
Świat, nasze sprawy,
Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy
Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz
Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal
Świat, nasze sprawy,
Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Tego samego miasta centrum, korki pięć po siedemnastej
Stoję na światłach w miejscu tym samym, co stoję niemal zawsze
Słuchając radia, nie mam płyt, ktoś je stąd zakosił ukradkiem
Bateria padła w telefonie - miejsce z nadgryzionym jabłkiem
Miałem podjechać do studia, jak patrzę na zegar, to wiem, że nie zdążę
Trudno, nie mam władzy na losem, co swoim rządzeniem ręce mi wiąże
Zrobię to jutro, a jak się okaże, że będzie z tym problem?
Pieprzona bateria,
Zadzwoniłbym sprawdzić, czy studio przypadkiem jeszcze jest wolne
Odpływam w myślach, tam gdzie mojej pracy grafik
Choć nie ma wyjścia, wierzę, że się da inne daty wyznaczyć
Nie lubię żyć tak, wierząc w ślepy fart, liczyć, że coś się trafi
Kolejna misja, by zatrzymać czas niczym na fotografii
Myśląc, że nic gorszego nie może się dzisiaj wydarzyć
Wjechałem w typa, co na skuterze przemykał w pośpiechu między autami
Koniec, wychodzę sprawdzić, czy żyje, jak bardzo jest połamany
Nagle słyszę "Podpiszesz mi płytę? Zrobimy zdjęcie i nie było sprawy"

Алькатрас

Заперт в границах разума, словно в Алькатрасе,
Хотя верю, что в конце жизни создам свой Тадж-Махал.
Мир, наши дела,
Между пальцев утекают планы, мир, наши дела.
Заперт в границах разума, словно в Алькатрасе,
Хотя верю, что в конце жизни создам свой Тадж-Махал.
Мир, наши дела,
Между пальцев утекают планы, мир, наши дела.

Забитый центр, застрял в машине, словно в машине времени.
Вслушиваюсь в бесконечный запас музыки на носителе.
У многих огромное эго, лёгкий язык для создания мифов,
А всё, что их поднимает в жизни — это часы пик.
Вижу в зеркало, как девушка ругается на меня, грозя рукой.
Выглядит это забавно.
Разве она не знает, что нервы вредят красоте?
Смотрю на неё внимательнее, как она стучит по лбу с агрессией.
Кажется, я её вчера встретил.
Серьезно, просила сфотографироваться рядом с Tesco.
По движению её губ легко прочитать, чей я сын.
Сейчас выйдет из машины, настоящая комедия, как в фильме "Киллер".
Может, это карма, думаю, что я ей сделал? Мгновение.
Зачем эта экзальтация? Глядя на неё, не верю своим глазам.
Подожди, начинается действие, слышу, как она хлопнула дверью.
Спокойно наблюдаю в зеркало,
Внимательно, как растет сила возмущения на её лице.
Чувствую, что она идёт, поэтому открываю окно.
Жду, что сейчас произойдёт.
"О боже, это Вы!" — и вижу это выражение
Стыда, момент сомнения в намерениях.

Заперт в границах разума, словно в Алькатрасе,
Хотя верю, что в конце жизни создам свой Тадж-Махал.
Мир, наши дела,
Между пальцев утекают планы, мир, наши дела.
Заперт в границах разума, словно в Алькатрасе,
Хотя верю, что в конце жизни создам свой Тадж-Махал.
Мир, наши дела,
Между пальцев утекают планы, мир, наши дела.

Центр того же города, пробки пять минут шестого.
Стою на светофоре в том же месте, где стою почти всегда.
Слушаю радио, нет дисков, кто-то их украдкой стащил.
Села батарея в телефоне — месте с надкусанным яблоком.
Должен был подъехать в студию, но глядя на часы, понимаю, что не успею.
Что ж, не властен над судьбой, которая своим управлением связывает мне руки.
Сделаю это завтра, а если окажется, что с этим проблема?
Чёртова батарея.
Позвонил бы проверить, свободна ли ещё студия.
Уплываю в мыслях туда, где график моей работы,
Хотя выхода нет, верю, что можно назначить другие даты.
Не люблю так жить, веря в слепую удачу, надеясь, что что-то подвернётся.
Очередная миссия — остановить время, как на фотографии.
Думая, что ничего хуже сегодня уже не случится,
Въехал в парня, который на скутере проскакивал в спешке между машинами.
Всё, выхожу проверить, жив ли он, насколько сильно покалечен.
Вдруг слышу: "Подпишешь мне диск? Сделаем фото, и никаких проблем".