Lyrics and translation Okaber - Qocalmısan (feat. Qara Dərviş)

Qocalmısan (feat. Qara Dərviş)

Mən dəhşətə gəlmişəm, ondan tutulub dilim
Sən ki, gənc qalmışdın yaddaşımda, 17 yaşında
Mən qocalırdım, sən isə cavan idin xəyalımda
Uzun telli, ağ bədənli, incə belli...
Soyuyub sən demə əllərin
Sən demə qocalıbmışsan sən də
Şəhvətə gətirmir daha gözlərin
Qocalmısan, gözəlim
Qocalmısan...
Yaralardan axan qanı saxlamır məhrəba
Çox zəhərlidi nə süd, nə kəhrəba
Boz səhrada şeytanı yəhərləmək
İnsanı zəhərləmək kimi idi sənsizlik...
Tozlu akvarel, quaş, Rembrandt
Bir növ xrizantem, rododendron
Xatirələrə qərənfillər əkərdin
Hündürlükdən qorxmasaydın, çox çəkərdin
Mənə deməmişdin, amma yaz bunu
Sən əvvəllər ""az yağmuru""
Ölməyə tələsirdin, amma yubandın
Sular bulandığı gün ürək də bulandı
Sən axı bütün arzuları devirdin
Sən axı tək yatmağı sevirdin
Heç kəsə demirdin, dərin dərdlərini
Gizlətdin, yatağı cırmaqlayan əllərini
Qırmızı dodaq, qırmızı filtr, tüstülər...
Bədən soyuqdan dona bilərmiş istidə
Tənhalıq, depressiya, vahimə, soyuq tər
Xatirələr, köhnə məktublar, bəd xəbər...
Alkoqol, narkotik, lirika, preparatlar
Radioda vals boston, qarışıq həyatlar
Qarışıq saçlar, geyim, qarışıq işlərin
Və pritona ayaq basan növbəti müştərin
Süni gülüşlərin, qısa öpüşlərin
Sənə pul qazandıran saatla görüşlərin
Hər gün görürəm səni nə qədər alçalmısan
Qırışıb əllərin sən demə qocalmısan!
(Mən dəhşətə gəlmişəm...)

Ты постарела (feat. Qara Dərviş)

Я в ужасе, язык мой онемел,
Ты ведь юной осталась в моей памяти, семнадцатилетней.
Я старел, а ты в моих мечтах была всё так же молода,
С длинными волосами, белым телом, тонкой талией...
Остыли, оказывается, твои руки,
Ты, оказывается, тоже постарела.
Твои глаза больше не возбуждают во мне желания,
Ты постарела, моя красавица,
Ты постарела...
Кровь, текущую из ран, не остановить заклинанием,
Слишком ядовито, ни молоко, ни янтарь не помогут.
Оседлать дьявола в серой пустыне —
Всё равно что отравиться твоим отсутствием...
Пыльная акварель, гуашь, Рембрандт,
Своего рода хризантема, рододендрон.
Ты сажала гвоздики в память,
Если бы не боялась высоты, ты бы много снимала.
Ты мне не говорила, но запиши это,
Ты раньше ""немного дождя"",
Спешила умереть, но задержалась.
В день, когда помутнели воды, помутнело и сердце.
Ты ведь разрушила все мечты,
Ты ведь любила спать одна.
Никому не рассказывала о своих глубоких печалях,
Скрывала свои руки, царапающие постель.
Красные губы, красный фильтр, дым...
Тело может замёрзнуть от холода в жару.
Одиночество, депрессия, тревога, холодный пот,
Воспоминания, старые письма, плохие новости...
Алкоголь, наркотики, лирика, препараты,
Вальс-бостон по радио, смешанные жизни.
Растрёпанные волосы, одежда, запутанные дела
И очередной клиент, ступающий в бордель.
Твои фальшивые улыбки, короткие поцелуи,
Твои встречи по часам, которые приносят тебе деньги.
Каждый день я вижу, как низко ты пала,
Твои руки сморщились, ты, оказывается, постарела!
(Я в ужасе...)