Lyrics and translation Onar feat. Luka - Ptaki na niebie

Ptaki na niebie

Onar
1.Nie chcę nic widzieć do chuja.
Nie chcę nic słyszeć do chuja.
Chcesz ze mną pogadać?
Już się nie uda,
Więc możesz mówić tylko do chuja.
Już nie mam ochoty brodzić w tej kałuży.
Za parę złotych bierz do buzi.
Ja mam dowody, Ty masz ludzi.
Ja chcę do wody skoczyć na główkę,
Zmyć grzech pierworodny, poczuć siłę destrukcji.
Nie znam głębokości, a i tak chcę skoczyć.
Zatykam nos, zasłaniam uszy, zamykam oczy.
Tafla wody jest ostra jak pieprzona żyletka.
Brawa cichną, kurtyna w górę, zaczynamy spektakl.
Zaczynamy zachowywać się nie tak jakbyś chciał.
W mózgu zachodzą reakcje drobniejsze niż miał.
Drobniejsze niż kryształ, niż mógłbyś dostrzec w mojej.
To nie jest kamień już, nie proś, proszę.
Słońce cały czas świeci, choć nagle robi się ciemno.
Nasze żądania lecą w powietrze przysłaniając niebo.
Ref. Luka
Weź w ręce kamienie,
Niech lecą jak ptaki po tym niebie,
Niech ranią tak jak ciernie.
Weź w ręce kamienie, niech ożyją.
Ile waży niezadowolenie mas na własnej gębie?
Onar
2.Już się nie dogadamy nigdy,
Bo w sobie mam te jątrzące blizny.
Agresja napędza te serca z siłą lokomotywy.
Wokół pól tylko ból, a każdy jest niewinny.
Pęka szkło, bucha para, płonie odwaga.
To nie Dzień Kobiet a ktoś może dostać tulipana.
Nikt już nie chce gadać, każdy chce już latać.
Choć nikt nie ma skrzydeł
To każdy wie - dodaje je odwaga.
Biały kolor to niewinność? Nie!
Biały to poddanie się.
Marzenia zamarzają i na wszystko sypie śnieg.
Wiesz, jak smakuje chleb, wiesz, jak wyrzuca się chleb. Ej!
Mama mówiła przecież, trzeba było słuchać jej.
Już za późno na rozmowę, w gardle staje kołkiem
Język, który Ci wyrwą psy na odchodne.
Już nie masz co się bać, zbliża się nieuchronne.
Zamknij oczy, zasłoń uszy, weź głęboki oddech.
Ref. Luka
Weź w ręce kamienie,
Niech lecą jak ptaki po tym niebie,
Niech ranią tak jak ciernie.
Weź w ręce kamienie, niech ożyją.
Ile waży niezadowolenie mas na własnej gębie?

Птицы в небе

Onar
1. Ничего не хочу видеть, к черту.
Ничего не хочу слышать, к черту.
Хочешь со мной поговорить?
Уже не получится,
Так что можешь говорить только в пустоту.
Уже нет желания барахтаться в этой луже.
За пару копеек бери в рот.
У меня есть доказательства, у тебя есть люди.
Я хочу в воду прыгнуть с головой,
Смыть первородный грех, почувствовать силу разрушения.
Не знаю глубины, но всё равно хочу прыгнуть.
Затыкаю нос, закрываю уши, закрываю глаза.
Гладь воды остра, как чертова бритва.
Аплодисменты стихают, занавес вверх, начинаем спектакль.
Начинаем вести себя не так, как ты хотела бы.
В мозгу происходят реакции мельче, чем мак.
Мельче, чем кристалл, чем ты могла бы заметить в моем.
Это уже не камень, не проси, прошу.
Солнце всё время светит, хотя внезапно темнеет.
Наши требования взлетают в воздух, заслоняя небо.
Припев: Luka
Возьми в руки камни,
Пусть летят, как птицы по этому небу,
Пусть ранят, как шипы.
Возьми в руки камни, пусть оживут.
Сколько весит недовольство масс на собственных губах?
Onar
2.Мы уже никогда не договоримся,
Потому что во мне эти ноющие шрамы.
Агрессия движет эти сердца с силой локомотива.
Вокруг полей только боль, и каждый невиновен.
Лопается стекло, валит пар, горит отвага.
Это не женский день, но кто-то может получить тюльпан.
Никто уже не хочет говорить, каждый хочет летать.
Хотя ни у кого нет крыльев,
Все знают - их добавляет отвага.
Белый цвет - это невинность? Нет!
Белый - это капитуляция.
Мечты замерзают, и на всё сыплет снег.
Знаешь, какой на вкус хлеб, знаешь, как выбрасывают хлеб. Эй!
Мама говорила ведь, нужно было слушать её.
Уже поздно для разговора, в горле колом встает
Язык, который тебе вырвут псы на прощание.
Тебе уже нечего бояться, приближается неминуемое.
Закрой глаза, закрой уши, сделай глубокий вдох.
Припев: Luka
Возьми в руки камни,
Пусть летят, как птицы по этому небу,
Пусть ранят, как шипы.
Возьми в руки камни, пусть оживут.
Сколько весит недовольство масс на собственных губах?