Lyrics and translation Orkhan Zeynalli feat. Gültəkin - Mahnılar Məni

Mahnılar Məni

Elə bir hiss var ki, ürəyimdən uzaqdayam
Geri gələndə yolumu kimsə gözləmir (heç kim)
Küləyi bezdiren bu şəhərdə, xoşbəxtlik ehtimalı %1
Danışmaq, yazmaq, oxumaq, yadda qalmaq.
Səni sevən sənden vaxt istəyir, sevgi istəmir
Çağırmışdım dostları dar günümdə
Hələdə yoxdur səs-səmir.
Davamlı payız qoxusu, xəzanlı misralarda
Mən artıq eyni mövzulardan ibarət bir sətir.
Mən artıq yaxın deyiləm sənə, əvvəlki tək...
Heyatım bələd sənə, qulaqların sözlərimi izləmir!
De sevgin ayzbeyq kimi altda gizlənib yoxsa üstdəmi?
Səni isidir toxunuşum, yoxsa hər şey sözdəmi?
Maraqlan, gör kim öz həyatını pisləmir,
Həyat bataqlıdı hə? Bəlkə Aid düz demir?!

Həyat adlı qaranlığın içində, arzularla çətindir yaşamaq.
Unudaraq dərdləri güləndə, mahnılar məni ağladar yenə

Soyuq divarlara söykənmək, uzaqlara baxıb niyə böyüdük demək.
Tapa bilsəydik səadeti, s
Ahil boyu qurduğumuz saraylarda, dalğalardan çəkinmədən.
Özu ilə səmaya səni hissələrlə çəkir gedən.
Böyümək-səni böyüdəni itirməkdi demək!
Məni sıxır keçmişdən qalan gödəkçələr və xatirələr!
Sığal çəkir, bu deyil əzizləmək, bu dey
Il qəliz demək, həyatı pisləmək.
Və kimsə niyə nifrət ettiyini yox niyə sevə bilmədiyini deyir.
Valideyinlər çox vaxt kim olduğunu yox, kim ola bilmədiyini deyir!
Uzun qış gecələrində, qarışıq fikirlər,
Elə o vaxtı susur doğmalar, danışır fikirlər.
Sən içməsəndə, köhnə dost gəlib, süz deyir
Bütün qış məni dinlə və de:
- Orxan düz deyir!

Песни обо Мне

Есть такое чувство, будто я далеко от своего сердца
Когда я возвращаюсь, меня никто не ждет (никто)
В этом городе, утомляющем даже ветер, вероятность счастья 1%
Говорить, писать, читать, запоминать.
Любящий тебя просит у тебя времени, а не любви
Я звал друзей в трудный час,
До сих пор ни слуху ни духу.
Постоянный запах осени, в унылых строках
Я всего лишь строка, состоящая из одних и тех же тем.
Я уже не так близок к тебе, как прежде...
Моя жизнь знакома тебе, твои уши не слышат моих слов!
Скажи, любовь, как айсберг, скрыта подо мной или надо мной?
Тебя греет мое прикосновение, или все это лишь слова?
Поинтересуйся, кто не ругает свою жизнь,
Жизнь — болото, да? Может, Айд неправ?!

В темноте под названием жизнь, трудно жить мечтами.
Забывая печали, когда я улыбаюсь, песни снова заставляют меня плакать

Опираться на холодные стены, смотреть вдаль и спрашивать, зачем мы выросли.
Если бы мы нашли счастье,
В дворцах, которые мы строили всю жизнь, не боясь волн.
То, что уносит тебя на небо по частям.
Взрослеть — значит терять то, что тебя взрастило!
Меня душат старые куртки и воспоминания!
Гладить — это не значит лелеять, это не значит
Говорить запутанно, ругать жизнь.
И кто-то говорит не о том, почему он ненавидит, а о том, почему не может любить.
Родители часто говорят не о том, кто ты есть, а о том, кем ты не смог стать!
В долгие зимние ночи, спутанные мысли,
Именно тогда молчат родные, говорят мысли.
Даже если ты не пьешь, старый друг приходит и говорит, фильтруя слова
Слушай меня всю зиму и скажи:
- Орхан прав!