Lyrics and translation Orkhan Zeynalli - Qravitasiya

Daha neçə uşaq aclıqdan öləcək şəkil naminə?
Nə qədər insan batacaq ki, gündəm dəyişsin?
Dünyanın alın yazısı yazılıb qan ilə
Biz ruhumuzu endirdikcə baş barmaq qalxır göyə

Hələ çox quyular qazılacaq səngər deyə
Çox güllə atılacaq kimsə igid olsun deyə
Ədalət mücərrəd məvhum və əlçatmaz
Yüz dəfə diz çökdüm bircə dəfə sən gəl deyə

Zirvəyə çevrilir ən alçaq dərələr
Hələ çox güləcək bizə qəbirdən ölülər
Yoxdur artıq kiçik günah, var ancaq irilər
Getsə də köhnə zalımlar, gələcək yenilər

Küləklə döyüşdükcə ümidsiz gəmilər
Batdıqca canlar dibə yeni ləpələr dirilər
Yuyulduqca sahillər, dağılar qum saraylar
Şahlar can verər, öz xislətində boğulub ağlar

Əllər açılır göyə, əllər açılır göyə
Bəlkə göz gec qırpınanda kimsə görər deyə
Kimsə çəkir yerə, kimsə çəkir yenə
Günahlar yaddaş kimi, buraxmır heç yerə

Mən yalançıyam, sən ədalətsizsən
Mən çarəsiz olduqca sən səssizsən
Nə qədər zirvəyə qalxsaq da sənə toxunmaqçün
Sonda ölüm qravitasiyası səni çəkir yerə

Əllər açılır göyə, əllər açılır göyə
Bəlkə göz gec qırpınanda kimsə görər deyə
Əllər açılır göyə, əllər açılır göyə
Günahlar yaddaş kimi, buraxmır heç yerə

Mən yalançıyam, sən ədalətsizsən
Mən çarəsiz olduqca sən səssizsən
Nə qədər zirvəyə qalxsaq da sənə toxunmaqçün
Sonda ölüm qravitasiyası səni çəkir yerə

Сколько еще детей умрет от голода ради картины?
Сколько людей утонет, чтобы изменить повестку дня?
Великое Писание мира написано кровью
Как мы опускаем нашу душу, большой палец поднимается к небу

Еще много скважин будет пробурено в Сангаре.
Много пуль будет брошено чтобы кто-то был храбрым
Справедливость абстрактна абстрактна и недоступна
Сто раз я становлюсь на колени только один раз, когда ты приходишь

Становится вершиной самых низменных ущелий
Еще будет много смеяться над нами мертвец из могилы
Нет больше маленького греха, есть только гной
Хотя уходят старые тираны, грядут новые

Отчаянные корабли, сражающиеся с ветром
По мере погружения души новые ядра со дна оживают
Вымытые берега, развалины песчаных дворцов
Шахи умирают, утонув в своей природе

Руки вниз к небу, руки вниз к небу
Может быть, кто-то увидит, когда глаза моргнут поздно.
Кто-то рисует на земле, кто-то рисует снова
Грехи, как память, никуда не уходят

Я лжец, а ты несправедлив
Я отчаянно довольно ты молчишь
Как бы мы ни поднимались на вершину, чтобы прикоснуться к тебе, ты
В конце концов, гравитация смерти тянет тебя.

Руки вниз к небу, руки вниз к небу
Может быть, кто-то увидит, когда глаза моргнут поздно.
Руки вниз к небу, руки вниз к небу
Грехи, как память, никуда не уходят

Я лжец, а ты несправедлив
Я отчаянно довольно ты молчишь
Как бы мы ни поднимались на вершину, чтобы прикоснуться к тебе, ты
В конце концов, гравитация смерти тянет тебя.