Lyrics and translation P9d - ฝน

ฝน

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

It's the beautiful morning feel the birth performing
While the moon is slow dawning sunlight yeah nothing
พอพลิกหน้าไปกระทบกับแสงอาทิตย์ที่แถมเหงื่อถ่าย
และคิดว่าทำไม่พบวิถีชีวิตที่แสนเบื่อหน่าย เลยลุกขึ้น
รีบอาบน้ำแปรงฟันสระผม
สลัดไอความขี้คร้านเพื่อสู้กับฝันที่สะสม
ล้างคราบไคลและล้างความคิดที่หมักหมม
ก่อนปลอบร่างกายบอบช้ำไปด้วยอาหารด้วยขนม
ได้เวลาพร้อมเตรียมออกไปลุยเผชิญโลก
ซุ่มซ้อมด้วยฝักไฝ่เพื่อเหยียบไปยุ่ยไปเดินโยก
อยู่ในเมืองใหญ่ที่ใครเข้าใจว่าเจริญโคตร
ซักวันเค้าคงประสาและนึกอิจฉาที่ชั้นเมินโชค
ยังเดินต่อ เพราะคำว่าครอบครัวในจิตวิญญาณ
เข้าข้างตัวเองว่าเรื่องร้ายๆแค่ผ่านมาชิมลาง
สติขาดผึงเมื่อเห็นคนถือขันสถิตอยู่ริมทาง

เลยเริ่มเห็นสิ่งวิจิตร แล้วย้อนไปคิด พินิจในนิมมาน

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า

เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

ยิ่งคิดยิ่งคุ้นๆยิ่งคลุ่มคลั่งยิ่งเลยเถิด
หนึ่งคือการกลับกลาย
สองคือความฉายที่เคยเฉิด
สามคือรอวันตายให้ดับสลายให้ระเหยเหิด
และสิ่งที่ไม่คาดฝันทั้งสามสิ่งนั้นพลันเกยเกิด
ต้องใช้ปัญญาเพื่อยั้งไม่ยอมเป็นห่วงโซ่
บ้างกระแทกกระทั้นไม่รับไม่ฟังไม่ห่วงโง่
บ้างก็ดื้อและรั้นบ้างอื้อบ้างทำเป็นอวดโอ้
บ้างใช้สีขาวในผม ในเครา ในหนวดโต้
โบราณว่ามีแค่ปลาที่ตายแล้วที่หยุดนิ่ง
แต่ฉันว่าหาใช่แค่คนพ่ายแพ้ที่หยุดวิ่ง
ชั้นยอมให้ชื่อไม่รุ่งถึงแม้ตัวฉันจะหลุดริ่ง
ดีกว่าว่ายไปตามกระแสสักพักหลุดแหก็ขุดชิ่ง
ตัวเกลือกตายลงไปก็ช่างทั้งที่พวกแม่งไม่เห็นสน

จินตนาการลึกล้ำแต่กลับไม่เห็นผล
หยิบจับอากาศที่ไม่เป็นแห่ง ไม่เป็นหน
เมฆเอยขอถามเจ้าหน่อยจะเป็นฟ้าหรือเป็นฝน

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า

รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

มีบทความเป็นล้านหมายให้เราได้อ่านได้ค้นคว้า
จดจ้องในตัวหนังสือเพียงเพื่อให้ผ่านให้พ้นล้า
ภูเขาแม่น้ำ กี่ลูกกี่สาย รอเจ้าให้ทายให้ล้มท้า

จนกว่าดวงตาจะเบิกกลวงทะลวงสู้ด่านที่พ้นฟ้า
ขุ่นเคืองข้างในความคิดตอนนี้ชั้นทำอะไรอยู่
เป้าหมายข้างในหัวใจสิ่งใดที่นำชั้นไปสู่
ไม่รู้ปัจจัยภายนอกอันใดที่ทำให้หดและใจหู่
จิตข้าเอ๋ยเจ้าจงสดับจงหันหลังกลับเพื่อไปกู่

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

Дождь

И каждое утро, когда я просыпаюсь, иногда это утомляет, изматывает, я устаю, почему так медленно?
Чувствую себя, будто есть кто-то другой,
Не думаю, не беру, не хочу искать, никто никогда не пытался ухватиться.
Когда я нахожу какую-то истину, иногда она жестока, иногда она рассыпается, переполняясь счастьем.
Сколько есть мечтаний, чем дальше, тем больше отстаю, иногда это небо, иногда тает и превращается в дождь.

Это прекрасное утро, чувствую рождение представления,
Пока луна медленно рассветает, солнечный свет, да, ничего.
Когда я поворачиваю лицо к солнечному свету, покрываюсь потом,
И думаю, почему я сталкиваюсь с такой скучной жизнью, поэтому встаю.
Быстро принимаю душ, чищу зубы, мою голову,
Сбрасываю лень, чтобы бороться с накопившейся мечтой.
Смываю грязь и очищаю застоявшиеся мысли,
Прежде чем утешить свое измученное тело едой и сладостями.
Время готовиться выйти и встретить мир,
Тренируюсь с упорством, чтобы раздавить, размять, пройтись, покачиваясь.
В большом городе, который все считают чертовски процветающим,
Однажды они, наверное, поймут и позавидуют, что я игнорирую удачу.
Продолжаю идти, потому что слово "семья" в моей душе,
Убеждаю себя, что плохие вещи — это просто прелюдия.
Внезапно теряю самообладание, когда вижу человека с чашей, стоящего у дороги.

И начинаю видеть прекрасное, и возвращаюсь к мысли, размышляю о Ниммане.

И каждое утро, когда я просыпаюсь, иногда это утомляет, изматывает, я устаю, почему так медленно?
Чувствую себя, будто есть кто-то другой,
Не думаю, не беру, не хочу искать, никто никогда не пытался ухватиться.

Когда я нахожу какую-то истину, иногда она жестока, иногда она рассыпается, переполняясь счастьем.
Сколько есть мечтаний, чем дальше, тем больше отстаю, иногда это небо, иногда тает и превращается в дождь.

Чем больше думаю, тем больше знакомо, тем больше неистовствую, тем больше перегибаю палку.
Первое — это превращение,
Второе — это сияние, которое когда-то блистало,
Третье — это ждать смерти, чтобы исчезнуть, раствориться.
И все три этих неожиданных вещи вдруг происходят.
Нужно использовать разум, чтобы не стать частью цепи,
Некоторые толкаются, не слушают, не заботятся, глупые.
Некоторые упрямятся, некоторые молчат, некоторые хвастаются,
Некоторые используют белый цвет в волосах, в бороде, в усах.
В старину говорили, что только мертвая рыба не двигается,
Но я думаю, что не только побежденные перестают бежать.
Я готов позволить своему имени остаться неизвестным, даже если я сойду с ума,
Чем плыть по течению, а потом сорваться и уйти.
Пусть мое тело погибнет, даже если им все равно.

Глубокое воображение, но безрезультатное,
Хватаю воздух, который нигде не находится.
Облако, скажи мне, ты будешь небом или дождем?

И каждое утро, когда я просыпаюсь, иногда это утомляет, изматывает, я устаю, почему так медленно?

Чувствую себя, будто есть кто-то другой,
Не думаю, не беру, не хочу искать, никто никогда не пытался ухватиться.
Когда я нахожу какую-то истину, иногда она жестока, иногда она рассыпается, переполняясь счастьем.
Сколько есть мечтаний, чем дальше, тем больше отстаю, иногда это небо, иногда тает и превращается в дождь.

Есть миллионы статей, которые мы можем прочитать и изучить,
Смотрю на буквы только для того, чтобы пройти, чтобы преодолеть усталость.
Горы, реки, сколько их, ждут, когда ты угадаешь, когда бросишь вызов.

Пока мои глаза не откроются, пронзая небеса,
Злюсь внутри, думаю, что я сейчас делаю?
Цель в моем сердце, что приведет меня к ней?
Не знаю, какие внешние факторы заставляют меня сжиматься и унывать.
Моя душа, послушай, обернись и вернись.

И каждое утро, когда я просыпаюсь, иногда это утомляет, изматывает, я устаю, почему так медленно?
Чувствую себя, будто есть кто-то другой,
Не думаю, не беру, не хочу искать, никто никогда не пытался ухватиться.
Когда я нахожу какую-то истину, иногда она жестока, иногда она рассыпается, переполняясь счастьем.
Сколько есть мечтаний, чем дальше, тем больше отстаю, иногда это небо, иногда тает и превращается в дождь.