Lyrics and translation Panos Mouzourakis - Sto Vathos Kipos

Sto Vathos Kipos

Στο καφενείο της ζωής μου όταν μπαίνω
Η πόρτα τρίζει τόσα χρόνια μπες και βγες
Πάνω στη χόβολη ένα μπρίκι αραγμένο
Που έχει πιάσει απ' τα όνειρα σκουριές
Στα τραπεζάκια πουρμπουάρ πάντα αφήνουν
Οι αναμνήσεις που ο νους αναπολεί
Μ' ένα κλειδί έχω χαράξει να μη σβήνουν
Σε μια καρέκλα πως σ' αγάπησα πολύ
Κάποιες στιγμές που όλα μοιάζουν τόσο γκρίζα
Και της ζωής το καφενείο αδειανό
Στον τοίχο δίπλα απ' της ζωής μου τη μαρκίζα
Μια ταμπέλα με κρατάει ζωντανό
Στο βάθος κήπος, στο στήθος χτύπος
για μια ψυχούλα γυριστρούλα με φτερά
ο Λαυρέντης με το Λάκη τραγουδά
παρέα στο δέντρο η Μαρίζα με πουλιά
Στο βάθος κήπος, άσε τα "μήπως"
Μετακόμισε τώρα σου λέει η Ελεωνόρα
Ήρθε η ώρα, πέσε με φόρα πάνω στην μπόρα
Και ο Κωστής μας προσκαλεί στην καταιγίδα όλοι μαζί
Στο βάθος κήπος, στο στήθος χτύπος
Έτσι είναι η ζωή, σαν καφενείο με αυλή
Στο καφενείο μου κατάλογο δεν είχα
Αφού τα είχα πληρωμένα με ζωή
Ένα υποβρύχιο θυμάμαι με μαστίχα
Να κλείνει πάντα και την πιο βαθιά πληγή
Αν έχεις φίλους την ψυχή να καμαρώνεις
Είναι σωσίβιο τις πιο σκληρές στιγμές
Να βρίσκεις χρόνο και μαζί τους μη θυμώνεις
Θέλει παρέα στα ωραία και τις ρωγμές
Κάποιες στιγμές που όλα μοιάζουν τόσο γκρίζα
Και της ζωής το καφενείο αδειανό
Στον τοίχο δίπλα απ' της ζωής μου τη μαρκίζα
Μια ταμπέλα με κρατάει ζωντανό
Στο βάθος κήπος, μυστήριος τύπος
Στα τραπεζάκια έξω πάντα όλοι μαζί
Μάρω, Νατάσα, Σπύρος, αχ Βασιλική
Σαν παραμύθι μας διηγείται τα ζωή
Στο βάθος κήπος, ο πρώτος χτύπος
Μιας καρδιάς που θέλει να αγαπηθεί
Πώς να φυτέψει στη δική της την αυλή
Στην αγκαλιά του Παντελή, μιας μαντάμ αναπνοή
Και λέει ο Νίκος, κορόνα γράμματα η ζωή
Μα ίσως έχω επιλογή, στο στήθος χτύπος
Είναι απλά μια διαδρομή, μια μονάχος μια μαζί
Στο βάθος κήπος, στο στήθος χτύπος
Γι' αυτό αν θες να ζήσεις κάτι, ζήσε τη στιγμή
Στο βάθος κήπος, λα ρα ρα ρα ρα
Ααα ρα ρα ρα ρα
Λάι λα λα λα λα λα
Λάι λα λα λα λα λα
Στο βάθος κήπος

В глубине сада

Когда я захожу в кафе моей жизни,
Дверь скрипит, столько лет — входи-выходи.
На песке стоит турка, забытая,
Покрытая ржавчиной несбывшихся мечт.
На столиках салфетки всегда оставляют
Воспоминания, к которым разум возвращается.
Ключом я вырезал, чтобы не стерлись,
На стуле слова: "Я так сильно тебя любил".
В моменты, когда все кажется таким серым,
И кафе жизни пустует,
На стене, рядом с вывеской моей жизни,
Одна табличка держит меня живым.
В глубине сада, в груди стук,
Для маленькой души-вертушки с крыльями.
Лаврентий с Лакисом поют,
На дереве Марина с птицами.
В глубине сада, оставь "а вдруг",
Переезжай сейчас, говорит Элеонора.
Пришло время, бросайся смело в бурю,
И Костис зовет нас в грозу всех вместе.
В глубине сада, в груди стук,
Такова жизнь, как кафе с двориком.
В моем кафе не было меню,
Ведь я все оплатил жизнью.
Помню, как подводная лодка с мастикой
Всегда залечивала даже самую глубокую рану.
Если у тебя есть друзья, которыми можно гордиться,
Они — спасательный круг в самые трудные моменты.
Находи время и не сердись на них,
Нужна компания и в радости, и в трещинах.
В моменты, когда все кажется таким серым,
И кафе жизни пустует,
На стене, рядом с вывеской моей жизни,
Одна табличка держит меня живым.
В глубине сада, таинственный тип,
За столиками на улице всегда все вместе.
Маро, Наташа, Спирос, ах, Василики,
Как сказку, рассказывают нам жизнь.
В глубине сада, первый стук
Сердца, которое хочет быть любимым.
Как посадить в своем собственном дворике
В объятиях Пантелиса дыхание мадам.
И говорит Никос: "Жизнь — орел или решка".
Но, возможно, у меня есть выбор, в груди стук,
Это просто путь, один или вместе.
В глубине сада, в груди стук,
Поэтому, если хочешь что-то пережить, живи моментом.
В глубине сада, ла-ра-ра-ра-ра
А-а-ра-ра-ра-ра
Лай-ла-ла-ла-ла-ла
Лай-ла-ла-ла-ла-ла
В глубине сада