Lyrics and translation Paul Van Vliet - Veilig achterop bij vader op de fiets

Veilig achterop bij vader op de fiets

Ik heb soms van die akelige dagen
Dat alles me te groot wordt en te veel
En wat ik aangehaald heb, kan ik slecht verdragen
En alles wat ik nog moet doen, dat grijpt me naar de keel
Ik word al zenuwachtig wakker
Dat wordt alleen maar erger door dat driftige gejakker
En een koffer vol verantwoordelijkheid waaraan ik me vertil
En honderdduizend dingen die ik eigenlijk niet wil
En ik moet nog zo veel doen, ik moet nog zo veel doen
Kan ik nou vandaag niet weer eens even net als toen
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop, ik ben niet alleen
Vader weet de weg, vader weet waarheen
Ik weet nog hoe het rook, ik weet nog hoe het was
Met m′n armen om 'm heen, m′n wang tegen z'n jas

En ik heb zo vaak een onbestemd verlangen
Een zeurderig gevoel van droevigheid
En dat verlangen dat kan dagen blijven hangen
En waar ik ga of lig of sta, ik raak het niet meer kwijt
Niks is leuk en niks is boeiend
Alles is vervelend en mateloos vermoeiend
Een lusteloze, levenloze, wezenloze heer
Die treurig zit te kijken naar de wereld en het weer
En ik moet nog zoveel doen, ik moet nog zoveel doen
Kan ik nou vandaag niet weer eens even net als toen
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop, ik ben niet alleen
Vader weet de weg, vader weet waarheen
Ik weet nog hoe het rook, ik weet nog hoe het was
Met m'n armen om ′m heen, m′n wang tegen z'n jas
Vader weet de weg en ik weet nog van niets

Безопасно сзади на велосипеде отца

Бывают дни такие тягостные,
Когда всё слишком сложно и чрезмерно,
И то, что начато, мне неподвластно,
А всё, что предстоит, — к горлу комом верным.
Проснусь уже в тревоге,
И эта беготня лишь усугубит всё в итоге,
Чемодан ответственности, который не поднять,
И сотни тысяч дел, которых мне не хочется знать.
И столько дел ещё, и столько дел ещё,
О, как бы мне вернуться в детство, горячо
Отец дорогу знает, а я ещё ни о чём,
Безопасно сзади, я не один, мой дом.
Отец дорогу знает, отец знает, куда ехать,
Я помню этот запах, я помню, как всё было, как прежде,
Обнимал его крепко, щекой к его пальто прижавшись.

И часто мной владеет смутное желанье,
Тоскливое, гнетущее чувство печали,
И это чувство может дни, недели витать,
И где б я ни был, ни лежал, ни стоял — не растает.
Ничто не радует, ничто не увлекает,
Всё раздражает и безмерно утомляет,
Апатичный, безжизненный, пустой господин,
Что грустно смотрит на мир и на дождин.
И столько дел ещё, и столько дел ещё,
О, как бы мне вернуться в детство, горячо
Отец дорогу знает, а я ещё ни о чём,
Безопасно сзади, я не один, мой дом.
Отец дорогу знает, отец знает, куда ехать,
Я помню этот запах, я помню, как всё было, как прежде,
Обнимал его крепко, щекой к его пальто прижавшись.
Отец дорогу знает, а я ещё ни о чём.