Lyrics and translation Paul De Leeuw - Een Slapende Stad (Live)

Een Slapende Stad (Live)

Een slapende stad, ik weet niet meer waar
'T Is achteraf raar dat ik de naam vergat
Een slapende stad, ik weet niet meer waar
Met de wacht om me heen zonder klok, zonder kaart
In het donker alleen met een modderig paard
En door merg en been zijn ze ruzie aan het maken
Onder een van de daken, hij met haar, zij met hem
Met dee krakende stem van mijn lijf dat al slaapt

Een slapende stad, ik weet niet meer waar
'T Is achteraf raar dat ik de naam vergat
Een slapende stad, ik weet niet meer waar
En het hart in mijn borst is zo moe, is zo moe
Ik kan nergens naartoe ik verga zowat van dorst
Ik geef mijn paard te drinken, ik zie de sterren blinken
En denk aan mijn lot, vroeger werd ik onthaald als een vorst
Als een god, maar mijn angst werd te groot en nu ben ik verdwaald

En hier sta ik kappot op een reis zonder ziel
Op een vlucht voor de dood en de dood haalt me in
Een slapende stad, ik weet niet meer waar
'T Is achteraf raar dat ik de naam vergat
Een slapende stad, ik weet niet meer waar
Vroeger heb ik geloofd in geloof en geluk
Vroeger heb ik geloofd in het kan echt niet meer stuk
Maar de tijd zet de mens met der tijd onder druk

En opeens zingt de wind een herfstig melodietje
En de mens buigt het hoofd, de zwanenzang begint
Zo anders dan het liedje uit het boek van een kind
Vroeger heb ik geloofd in een vrouw is een vrouw
Maar een vrouw is een trut, een ellendige trut zonder liefde of trouw
Znder toekomst een vrouw baart geen kinderen maar zorgen

Een slapende stad, ik weet niet meer waar
'T Is achteraf raar dat ik de naam vergat
Een slapende stad, ik weet niet meer waar
En opeens zag ik jou, je kwam zomaar voorbij
En je weet wat ik zei "het begint weer opnieuw."

Une Ville Endormie (En Direct)

Une ville endormie, je ne sais plus où
C'est étrange après coup que j'aie oublié le nom
Une ville endormie, je ne sais plus où
Avec la garde autour de moi sans horloge, sans carte
Dans l'obscurité seul avec un cheval boueux
Et à travers la moelle et les os, ils se disputent
Sous l'un des toits, lui avec elle, elle avec lui
Avec cette voix craquante de mon corps qui dort déjà

Une ville endormie, je ne sais plus où
C'est étrange après coup que j'aie oublié le nom
Une ville endormie, je ne sais plus où
Et le cœur dans ma poitrine est si fatigué, si fatigué
Je ne peux aller nulle part, je meurs presque de soif
Je donne à boire à mon cheval, je vois les étoiles briller
Et je pense à mon sort, autrefois j'étais accueilli comme un prince
Comme un dieu, mais ma peur est devenue trop grande et maintenant je suis perdu

Et me voilà brisé sur un voyage sans âme
Sur une fuite de la mort et la mort me rattrape
Une ville endormie, je ne sais plus où
C'est étrange après coup que j'aie oublié le nom
Une ville endormie, je ne sais plus où
Autrefois j'ai cru en la foi et au bonheur
Autrefois j'ai cru en ce qui ne pouvait vraiment plus se briser
Mais le temps met l'homme avec le temps sous pression

Et soudain le vent chante un petit air d'automne
Et l'homme baisse la tête, le chant du cygne commence
Si différent de la chanson du livre d'un enfant
Autrefois j'ai cru en une femme est une femme
Mais une femme est une garce, une garce misérable sans amour ni fidélité
Sans avenir, une femme ne met pas au monde des enfants mais des soucis

Une ville endormie, je ne sais plus où
C'est étrange après coup que j'aie oublié le nom
Une ville endormie, je ne sais plus où
Et soudain je t'ai vu, tu es passé tout simplement
Et tu sais ce que j'ai dit "ça recommence."