Lyrics and translation Paul de Leeuw - Lieverd

Lieverd

Ik was een schuchtere naieverd
Van de liefde wist ik niets
En opeens riep zij: dag lieverd
En sprong achter op mijn fiets
En we reden langs de zee
En d′r haren waren blond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Fietsten naar een rustig plekje
Met dat indrukwekkend kind
Naar een afgelegen stekje
Net een beetje uit de wind
En toen zei ze weer iets liefs
Wat ik niet helemaal verstond
Maar ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ze droeg een vrolijk strooie hoedje
Toen ze daar zo naast mij zat
En ik dacht, dat kind dat doet je
Ik dacht: dat kind dat doet je wat
Ik had het nauwelijks gedacht
Of ze kuste mij op mijn mond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ik was niet bepaald een echte vlottert
Ik kreeg het warm en ik kreeg het koud
Ik weet nog dat ik heb gestotterd
Wat zijn aan zee de zoenen zout
En ik hoor haar lieve lach
Nog volop schallen in het rond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ik heb heel stil naar haar geluisterd
De lieve dingen die ze zei
Toen heeft de zee mij ingefluisterd
Kom nog een beetje dichterbij
En toen hebben wij gevrijd
Tot de maan te schijnen stond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat ik haar een echte lieverd vond

Любимая

Я был застенчивым простаком,
О любви я ничего не знал.
И вдруг ты сказала: "Привет, любимый",
И прыгнула на багажник моего велосипеда.
И мы ехали вдоль моря,
И волосы твои были светлыми,
И я находил это невероятно прекрасным,
Что кто-то считает меня любимым.
Мы приехали на велосипеде в тихое местечко,
С этой впечатляющей девчонкой,
В укромный уголок,
Немного защищенный от ветра.
И тогда ты снова сказала что-то ласковое,
Чего я не совсем понял,
Но я находил это невероятно прекрасным,
Что кто-то считает меня любимым.
Ты была в веселой соломенной шляпке,
Когда сидела там рядом со мной,
И я подумал: "Эта девчонка сразит меня",
Я подумал: "Эта девчонка точно меня сразит".
Я едва успел подумать,
Как ты поцеловала меня в губы,
И я находил это невероятно прекрасным,
Что кто-то считает меня любимым.
Я не был особенно общительным,
Мне стало жарко, и мне стало холодно,
Я помню, что я заикался:
"Какие же соленые поцелуи у моря!"
И я слышу твой милый смех,
Все еще громко раздающийся вокруг,
И я находил это невероятно прекрасным,
Что кто-то считает меня любимым.
Я очень тихо слушал тебя,
Ласковые слова, которые ты говорила,
Тогда море нашептало мне:
"Придвинься еще немного ближе".
И тогда мы занимались любовью,
Пока не взошла луна,
И я находил это невероятно прекрасным,
Что я считаю тебя своей настоящей любимой.