กุมภาพันธ์ - Peter Corp Dyrendal translation in German

กุมภาพันธ์

คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนขีดโชคชะตา
สั่งฉันและเธอให้มา ให้ได้พบเจอกัน
ให้ฉันนั้นมีโอกาส ลิ้มรสในความชื่นบาน
ให้เรามีกัน มีวันเวลาที่ดี

และเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนพรากเราเช่นกัน
ให้เวลาเพียงแค่นั้น กลับต้องเสียเธอไป
ฉันรู้ว่าไม่มีหวังจะเหนี่ยวและรั้งเธอไว้ข้างกาย
จะทำยังไงก็คงไม่มีหนทาง

หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป จะเป็นยังไง
ชีวิตคงไร้ความหมายและเหมือนไร้พลัง
ร่างกายที่เคยอดทน ก็คงไม่มีกำลัง
ไปมีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ

แค่เพียงพรุ่งนี้เธอตื่นมามองไปไม่เจอเธอ
แค่นึกก็ทำให้เพ้อ หวั่นและไหวในใจ
ถ้าเราจะต้องจากกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
คงรู้ใช่ไหม ว่าฉันจะต้องเสียใจ
เสียใจจนตาย

หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป จะเป็นยังไง
ชีวิตคงไร้ความหมายและเหมือนไร้พลัง
ร่างกายที่เคยอดทน ก็คงไม่มีกำลัง
ไปมีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ

แค่เพียงพรุ่งนี้เธอตื่นมามองไปไม่เจอเธอ
แค่นึกก็ทำให้เพ้อ หวั่นและไหวในใจ
ถ้าเราจะต้องจากกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
คงรู้ใช่ไหม ว่าฉันจะต้องเสียใจ
เสียใจจนตาย

Februar

Es muss der Himmel oben sein, der das Schicksal gezeichnet hat,
Der befahl dir und mir zu kommen, damit wir uns begegnen können.
Der mir die Chance gab, die Süße der Freude zu kosten,
Der uns erlaubte, einander zu haben, gute Zeiten zu haben.

Und es ist der Himmel oben, der uns ebenso trennt.
Er gab nur so wenig Zeit, dann musste ich dich verlieren.
Ich weiß, es gibt keine Hoffnung, dich an meiner Seite festzuhalten.
Was immer ich tue, es gibt wohl keinen Weg.

Wenn mein Leben dich entbehren muss, wie wird es sein?
Das Leben wäre wohl bedeutungslos und wie ohne Kraft.
Der Körper, der einst standhaft war, hätte wohl keine Stärke mehr,
Um Hoffnung zu haben, die mein Herz erfreuen kann.

Allein wenn ich morgen aufwache und dich nicht sehe,
Schon der Gedanke daran macht mich wahnsinnig, ängstlich und mein Herz zittert.
Wenn wir uns trennen müssen, aus welchem Grund auch immer,
Du weißt sicher, nicht wahr, dass ich untröstlich sein werde?
Untröstlich bis zum Tod.

Wenn mein Leben dich entbehren muss, wie wird es sein?
Das Leben wäre wohl bedeutungslos und wie ohne Kraft.
Der Körper, der einst standhaft war, hätte wohl keine Stärke mehr,
Um Hoffnung zu haben, die mein Herz erfreuen kann.

Allein wenn ich morgen aufwache und dich nicht sehe,
Schon der Gedanke daran macht mich wahnsinnig, ängstlich und mein Herz zittert.
Wenn wir uns trennen müssen, aus welchem Grund auch immer,
Du weißt sicher, nicht wahr, dass ich untröstlich sein werde?
Untröstlich bis zum Tod.