Lyrics and translation Petros Pandis - To Navagio

To Navagio

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας
μες τη βάρκα
ύστερα από το φριχτό
ναυάγιο και το χαμό
το πλοίο βουλιάζει
τώρα μακριά
πού πήγαν οι άλλες
βάρκες ποιοι γλιτώσαν

Εμείς θα βρούμε
κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό
όπως στα βιβλία
εκεί θα στήσουμε
τα σπίτια μας
γύρω γύρω
στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια
μια Εκκλησιά

Θα κρεμάσουμε μέσα
τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας
που χάθηκε
ψηλά ψηλά λίγο
πιο χαμηλά του
δεύτερου πιο χαμηλά
του τρίτου
θ′ αλλάξουμε τις
γυναίκες μας και
θα κάνουμε πολλά παιδιά

Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε
ένα μεγάλο καράβι καινούριο
ολοκαίνουργο και θα
τι ρίξουμε στη θάλασσα
θα' χουμε γεράσει
μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας
δε θα μοιάζουνε σ′ εμάς

Крушение

Я останусь с вами, любимая,
в лодке,
после ужасного
крушения и гибели.
Корабль тонет
теперь вдали.
Куда делись другие
лодки, кто спасся?

Мы найдем,
когда-нибудь, мель,
необитаемый остров,
как в книгах.
Там мы построим
наши дома
вокруг
большой площади,
а посредине —
церковь.

Мы повесим внутри
фотографию
нашего капитана,
который погиб.
Высоко, высоко, чуть
ниже него —
второго, еще ниже —
третьего.
Мы поменяемся
женами и
будем иметь много детей.

А потом мы сколькернём
большой, новый корабль,
совсем новый, и
спустим его на воду.
Мы состаримся,
но нас будут узнавать
только наши дети.
Они не будут похожи на нас.