กลับนามากราบพ่อ - ไผ่ พงศธร translation in German

กลับนามากราบพ่อ

โอ โอย ลูกหล่าเอย
คันเทียวทางบ่สุดเส้น อย่าหันหลังให้คนย่ำ
คือคำสอนที่พ่อย้ำ ยังฝังแน่นอยู่แก่นใจ

ชาตินี้น้อแม่นเลือกเกิดบ่ได้ เจ้าใฝ่ในทางดี
พรสวรรค์แม่นพอมี บ่ส่ำพรแสวงนั้น
คันแทนาพอพาปั้น ฮอยความฝันที่เคยส่าว
เสียดายเด้บุญผลา ได้เกิดมาเป็นลูกเจ้าแทนคุณเขาพ่อบ่ทัน
หวนคืนวันเมื่อครั้งยังมีพ่อ พระคุณพ่อเอาพาข้าวต่างพาขวัญ

คือหลักค้ำร่มโพธิ์ของลูกหลาน พ่อหลับฝันนิรันดร์บ่หวนคืน
แข็งใจบืนกลืนคำ ข้าวเฮือนเคยเนาบ่มีพ่อ
พเนจรหาทางไปกะบ่พ้อ ลำขอข้าวต่อชะตา
เขียนคำลาแปะฝาบ้าน เงาความฝันบ่ซอดส่อง

พ่อผมเอ๊ย ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดี
มีเพิ่นจั่งว่าพี่น้องสัจจะแท้ได้พบเห็น
อยู่รถเข็นเลาะขายลาบ ขายแรงงานในเมืองใหญ่

ลูกผู้ชายเลือดพ่อนั้น สิสรรค์สร้างแต่สิ่งงาม
ตามคำของ พ่อสอนไว้

ได้ยินลูกบอกพ่อจ๋า แว่วเสียงวอน ๆ มา
คือบักหล่าลูกชายพ่อ หอบฝันคืนนามาข่าวบุญหา
วิญญาณคนรอ กุศลผลบุญให้เกื้อให้หนุน

นำทางพบพ้อ เกิดชาติไหนให้เป็นลูกพ่อ
สร้างศรัทธารอ ห่อรักตามไป

แนมเบิ่งคันแทนา
พ่อพาปั้นสองมือกร้านเคยจับมือลูกหว่านไถ
พ่อเลี้ยงลูกหลายคนมาจนใหญ่

ลมหายใจสุดท้าย พ่อยังบ่ได้หยุดพัก
อุ่นฮักในแววตาเบิ่งก็รู้ เลือดนักสู้เข้มข้นอ่อนโยนนัก
ถึงไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารัก กรำงานหนักก็รู้สู้เพื่อใคร
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่ โอโอย

สู้สุดลมหายใจในหน้าที่
ปั้นความฮักความดีฝากเอาไว้
ทั้งบ้านสวนไร่นาและวัวควาย
จากน้ำมือลูกผู้ชายชื่อพ่อนั้น
วันนี้ที่ลูกหอบฝันคืนบ้านเราหนอ

อยากให้พ่อร่วมยินดี
บัดนี้ ยอพาขวัญแต่งขันธ์ห้า ขอบูชาขมาพ่อ
กองกุศลสิบพันเกวียนหมื่นล้อ บ่เทียมเท่าท่อคุณ
ขอสวนบุญหนุนสร้าง สิแปงทางสู่ชาติใหม่
เกิดเป็นกาเป็นไก่ ให้ได้เป็นลูกเจ้า
ให้เฮาเป็นแส่วเชื้อนำฮอยเจ้า อีพ่อเอ๊ย ว่าพ่อเอ๊ย

Heimkehr, um Vater die Ehre zu erweisen

Oh, oh, mein lieber Sohn,
Wenn der Weg noch nicht zu Ende ist, kehre nicht um, damit die Leute dich nicht niedertrampeln.
Das sind die Lehren, die Vater betonte, tief in meinem Herzen verankert.

In diesem Leben kann man seine Geburt nicht wählen, du strebtest nach dem Guten Weg.
Begabung magst du haben, doch sie wiegt nicht so viel wie dein Streben.
Der Damm des Reisfeldes half, die Spuren der einst verfolgten Träume zu formen.
Schade um das Schicksal, als dein Sohn geboren, konnte ich Vaters Güte nicht rechtzeitig erwidern.
Erinnere mich an die Tage, als Vater noch da war, Vaters Gnade war wie der Reisteller, der die Seele stärkt.

Wie die Stütze, der Schatten des Bodhi-Baumes für Kinder und Enkel, Vater schläft ewig, kehrt nicht zurück.
Ich zwinge mich, schlucke den Bissen hinunter, Reis im Haus, wo wir wohnten, ohne Vater.
Umherirrend, einen Weg suchend, doch findend ihn nicht, bettelnd um Reis, um das Schicksal fortzusetzen.
Schrieb Abschiedsworte an die Wand, der Schatten der Träume leuchtet nicht hindurch.

Oh, mein Vater! Das Leid, sagt man, ist nicht gut.
Erst im Leid erkennt man wahre Geschwister, die Wahrheit wird sichtbar.
Am Karren, verkaufe Larb, verkaufe meine Arbeitskraft in der großen Stadt.

Ein Sohn mit Vaters Blut wird nur Gutes erschaffen.
Gemäß den Worten, die Vater lehrte.

Ich höre mein Kind 'lieber Vater' rufen, eine flehende Stimme dringt herüber.
Es ist mein lieber Sohn, Vaters Junge, trägt Träume heim aufs Feld, bringt Nachricht vom Verdienst.
Der wartende Geist, möge das erworbene Verdienst unterstützen und fördern.

Führe den Weg zum Treffen, in welchem Leben auch immer ich geboren werde, lass mich Vaters Sohn sein.
Baue Glauben auf im Warten, packe Liebe ein, um zu folgen.

Blicke auf den Damm des Reisfeldes.
Vater formte ihn, zwei raue Hände hielten einst meine Hand beim Säen und Pflügen.
Vater zog viele Kinder groß.

Bis zum letzten Atemzug fand Vater keine Ruhe.
Die Wärme der Liebe in seinen Augen, man sah es sofort, das Blut eines Kämpfers, stark und doch so sanft.
Auch wenn er nie sagte 'Ich liebe dich', durch die harte Arbeit wussten wir, für wen er kämpfte.
Kämpfte bis zum letzten Atemzug in seiner Pflicht, oh oh.

Kämpfte bis zum letzten Atemzug in seiner Pflicht.
Formte Liebe und Güte und hinterließ sie uns.
Das Haus, den Garten, die Felder und das Vieh.
Aus den Händen des Mannes namens Vater.
Heute trägt der Sohn die Träume heim zu uns nach Hause.

Ich wünschte, Vater könnte sich mitfreuen.
Nun erhebe ich das Seelen-Tablett, richte die Fünf-Gaben-Schale her, möchte Vater verehren und um Verzeihung bitten.
Ein Berg von Verdiensten, zehntausend Wagen, hunderttausend Räder, wiegt deine Güte nicht auf.
Möge der Garten des Verdienstes stützen und den Weg ins nächste Leben ebnen.
Selbst als Krähe oder Huhn geboren, lass mich dein Kind sein.
Lass uns deine Nachkommen sein, die deinen Spuren folgen, oh Vater, oh Vater.