Lyrics and translation Pirro Cako - Ndjenjë E Pathënë

Ndjenjë E Pathënë

Më mundon kjo ndjenjë e pathënë,
Fjalët ti m'i ktheve në harrim,
Në qiell është hëna,
S'i them dot hënë
S'të flas dot për mjegullën në agim.

Më mundon kjo ndjenjë e pathënë,
Në gjoks ti vër çdo fjalë në vend të saj.
Pastaj do të përkund në një djep-këngë,
Me hënën flokëve si karficë e bardhë.

Dhe nëse rrugët për në zemër dot s'i gjen,
Më thuaj të t'i zgjas gishtërinjtë e mi.
Mbi ta mbështete kokën,
Dhe për një çast ti pendë do të kthehesh,
Brenda meje do të vërtitesh, shpirt!

Më mundon kjo ndjenjë e pathënë,
Kur ti je kaq pranë dhe kaq e thjeshtë,
U këput një gjethe nga një pemë,
E verdhë si harresa ... ishte vjeshtë.

Невысказанное чувство

Меня терзает это невысказанное чувство,
Слова ты мои обратила в забвение,
В небе луна,
Не могу сказать луне,
Не могу рассказать тебе о тумане на рассвете.

Меня терзает это невысказанное чувство,
В грудь ты каждое слово на место его верни.
Потом тебя убаюкаю колыбельной,
С луной в волосах, словно белая заколка.

И если пути к сердцу ты не найдешь,
Скажи мне, чтобы протянул я свои пальцы.
На них обопрись головой,
И на мгновение ты, раскаявшись, вернешься,
Внутри меня закружишься, душа моя!

Меня терзает это невысказанное чувство,
Когда ты так близко и так проста,
Упал лист с дерева,
Желтый, как забвение... была осень.