Lyrics and translation Professional Sinnerz feat. Komis X - Ftaiei

Ftaiei

Με λένε Κόμη Κι εμένα Αδάμα
Οι τύποι που σου φέρνουν στο μυαλό τη Νιρβάνα
Με λένε Αδάμα Κι εμένα Κόμη
Τα χώνουμε και δεν ζητάμε συγγνώμη

Τα τελευταία νέα φρούτα που ′χω ακούσει είναι χάλια
Ραπάρουν τραγουδάνε πάντοτε μ' ανασφάλεια
Δεν είναι σίγουροι την ώρα που ηχογραφούν
Κι έτσι έμμειναν λάθος όλα αυτά που ′χουν να πουν
Παράσιτα παντού και πάντοτε σε ερμηνεία
Τόσο σε ηχογραφήσεις τόσο και σε συναυλία
Ατάκες ούτε μια, μόνο βρίζουν
τα θεία, έχουνε δυσλεξία, θέλουνε θεραπεία
Δε σε υποτιμάω MC δε σε υποβαθμίζω
Απλά το πράγμα είναι έτσι κι έτσι το ξεχωρίζω, όπως το Α από το Β
Οι πιο πολλοί MC's θεωρούν σωστό να βγαίνουν στη σκηνή τους πίτα
Χάνουνε τα λόγια τους, μπερδεύουνε τα μπούτια,
έχουνε και την απαίτηση κάτω να πέφτουν σούτια
Ηρέμησε MC, μου φαίνεται έχασες τη μπάλα
Μου μυρίζει σάπια φρούτα στα τελάρα

Είμαι ένας πόντιος σαν τον Γιωρίκα και τον Κωστίκα
Στ' αρχίδια μου όλα σαν να δουλεύω μες στο ΙΚΑ
Έτσι μέχρι να βλέπω ανάποδα τα ραδίκια
Και ας είμαι κομμάτια, εδώ μιλάμε αντρίκια
Όποιος δεν ξέρει, ξέρει πως δε γίνεται αλλιώς
Από τότε που ήμουνα Τούμπα Παοκ Οργασμός
Πάντα σωστός, όταν τα χώνω πάντα χαμός
Μέσα στους σκοτεινούς MC′s εγώ είμαι το φως
Γιατί ποτέ δεν λένε κάτι, που να σημαίνει κάτι
Επαναλαμβάνονται σαν την λούμπα στο κομμάτι
Όλοι μικροί παρθένοι, μα είναι γαμάτοι
Και όλοι βασιλιάδες, μα χωρίς το παλάτι
Εγώ πίνω πριν βγω, εγώ πίνω πριν πιω
Μην περιμένεις να χωθώ πριν βγω να στην πω
Και για εσένα φίλε μου είναι τόσο απλό
Κράτα τη ρίμα μέσα σου σαν να είναι μυστικό

Με λένε Johnny
Όποτε η ζωή με τσιτώνει τραβάω περόνη ΜΠΑΜ
Και τα πάντα είναι σκόνη
Κι εμένα Κόμη που όταν τα χάνει πάλι τα χώνει
Και στη σκακιέρα της ζωή δε γίνεται το πιόνι
Πιάνω στυλό χαρτί και το στυλό συνήθως τελειώνει
Όποτε γράφω γι′ αυτούς τους αμαρτωλούς
Και ξέρω πολλούς όσους χωράει ο νους, αθάνατους, θνητούς
Johnny που είσαι μ' ακούς;
Είμαι εδώ και σε ακούω ρε Κόμη και δεν αλλάζω
Δεν είμαι δικαστής όμως παντού θα τους δικάζω
Με τον δικό μου τρόπο, μες στο δικό μου σπίτι
Πάνω στα βορειοδυτικά μέσα απ′ τη Θεσσαλονίκη
Μη μας ξεχάσεις! Σκέψου εμάς αν θες να αποδράσεις
Θυμήσου εμάς όταν θέλεις να γελάσεις
Και να χαμογελάσεις τη μιζέρια σαν χορτάσεις
Γιατί ποτέ δε θα μπορέσεις φίλε να μας φτάσεις

Αν δε θες να την πάθεις κοίτα να μάθεις να γράφεις και να
ερμηνεύεις σωστά όλα αυτά που νιώθεις...

Ftaiei

They call me Komis, and me, Adam
The guys who bring Nirvana to your mind
They call me Adam, and me, Komis
We dish it out and don't apologize

The latest new fruits I've heard are awful
They rap and sing, always with insecurity
They're not sure when they're recording
And so, everything they have to say remains wrong
Parasites everywhere, always performing
Both in recordings and in concert
Not a single punchline, only cursing
Their aunts, they have dyslexia, they need therapy
I'm not underestimating you, MC, I'm not downgrading you
It's just the way it is, and I distinguish it like A from B
Most MCs think it's right to go on stage drunk
They lose their words, they mix up their legs,
And they even expect panties to drop
Calm down, MC, it seems you've lost the ball
I smell rotten fruit in the crates

I'm a Pontic like Yorikas and Kostikas
I don't give a damn about anything, as if I'm working at the IKA
Just like that, until I see the dandelions upside down
And even if I'm in pieces, we're talking like men here
Whoever doesn't know, knows that there's no other way
Since the time I was Toumba Paok Orgasm
Always right, when I dish it out, it's always chaos
Among the dark MCs, I am the light
Because they never say anything that means anything
They repeat themselves like the loop in the track
They're all little virgins, but they're studs
And all kings, but without a palace
I drink before I go out, I drink before I drink
Don't expect me to get in before I go out and tell you
And for you, my friend, it's so simple
Keep the rhyme inside you like it's a secret

My name is Johnny
Whenever life pushes me, I pull the pin BAM
And everything is dust
And me, Komis, who when he loses it, dishes it out again
And on the chessboard of life, he doesn't become a pawn
I grab a pen and paper, and the pen usually runs out
Whenever I write about these sinners
And I know many as many as the mind can hold, immortal, mortal
Johnny, where are you, can you hear me?
I'm here and I hear you, Komis, and I don't change
I'm not a judge, but I will judge them everywhere
In my own way, in my own home
Up in the northwest, from Thessaloniki
Don't forget us! Think of us if you want to escape
Remember us when you want to laugh
And smile when you've had enough of misery
Because you'll never be able to reach us, my friend

If you don't want to get hurt, learn to write and
interpret correctly everything you feel...