Lyrics and translation PRoMete feat. Günəş - Oyan

Oyan

Mən yerdə uzanım, sən dizini qucaqla.
Pəncərələr açıqdır, əsir pərdələr...
Bir neçə saat bir yerdə donaq,
Günəş yerin dəyişsin, gəzsin kölgələr.
Bəlkə gün gələr, içimi açaram mən sənə,
Amma döz hələ, gəl dost olaq.
Nə mən tələsim, nə sən tələs,
Sonu görməyə hələ yox həvəs.
Uç, aç qanad! aç qanad! aç qanad! aç qanad!
Sən yaşa, mən yazım!
Mən yaşamasam da olar, mən razı... mən razı...
Burda royal bir neçə not vursaydı,
Olardı rəngarəng...
Eyni ahəng bezdirəndə səni, mən əlini tutaram,
Uzağa gedərik, biraz gəzərik, başını qoyub çiynimə,
Sən, oturarsan uzağa baxaraq...
Mən isə susaram, hətta nəfəs almağa belə qorxaram ki,
Birdən, çiynim qalxıb-düşər...
Bizi sıxırdı şəhər!
Ona görə qaçmışıq!
İndi oxuyur quşlar... ətraf yaşıllıq!
(Nəqarət: Günəş, PRoMete)
Oyan! Oyan! Oyan! Oyan!
Sən və mən... yenə də çirkli urban...
Dayan! Dayan! Dayan! Dayan!
Dayanmaq istəmirəm, gəl qaçaq burdan! PRoMete)
Gəl açaq qanad!
Gəl uçaq göyə!
Gəl qoşul mənə!
Gəl qoşul qaçaq!
İstəmirəm qoçaqlıq eləmək...
Mete, uşaqlıq eləmə!
Sərhədlərim açıq,
Fikirlərim darmadağın mənim.
Mənim üçün yoxdur qızıl orta,
Ya yoxdur nəsə, ya çıxarıram ağın.
Uça bilirəm. Elə bilmə bu tək dilimdədi,
Mənim qanadlarım belimdə deyil,
Mənim qanadlarım sənin əlindədi.
Bəlkə düşünürsən ki, sevgim sətirlər qədərdir?!
Onda, oxuduqlarım hədərdir! (hədərdir!)
Çünki mənim hisslərim daha dərindədir,
Yerin dibindədir... Bəlkə nüvədədir...
(Nəqarət: Günəş, PRoMete)
Oyan! Oyan! Oyan! Oyan!
Sən və mən... yenə də çirkli urban...
Dayan! Dayan! Dayan! Dayan!
Dayanmaq istəmirəm, gəl qaçaq burdan! STOP!
PRoMete)
Gərək iki qulağında da olsun qulaqlıq
Və otağın olsun tam qaranlıq ki,
Yazdıqlarımı dinləyib yaşaya biləsən bir anlıq,
Axtarma mənasını, mən məna üçün yazmıram bir hərif belə.
Bu dərin gölə bənzəmir!
Bu səhra ortasında sərin bulaqdır!
Qulağını aç! Qulağını aç!
Qulağını aç! Qulağını aç!
Qulağını aç! Qulağını aç!

Ruhuna Qonaq Gəlim...

Пробуждение

Я лежу на земле, ты обнимаешь колени.
Окна открыты, колышутся занавески...
Несколько часов замрем вместе,
Пусть солнце меняет место, бродят тени.
Может, настанет день, и я открою тебе свою душу,
Но потерпи еще немного, давай будем друзьями.
Ни я не тороплюсь, ни ты не спеши,
Видеть конец пока нет желания.
Лети, расправь крылья! Расправь крылья! Расправь крылья! Расправь крылья!
Ты живи, а я буду писать!
Даже если я не буду жить, я согласен... я согласен...
Если бы здесь рояль взял несколько нот,
Стало бы красочно...
Когда одна и та же мелодия тебе надоест, я возьму тебя за руку,
Мы уйдем далеко, немного прогуляемся, ты положишь голову мне на плечо,
Ты будешь сидеть, глядя вдаль...
А я буду молчать, даже дышать буду бояться,
Вдруг мое плечо поднимется и опустится...
Нас душил город!
Поэтому мы сбежали!
Теперь поют птицы... вокруг зелень!
(Припев: Günəş, PRoMete)
Проснись! Проснись! Проснись! Проснись!
Ты и я... снова грязный urban...
Стой! Стой! Стой! Стой!
Я не хочу останавливаться, давай убежим отсюда! PRoMete)
Давай расправим крылья!
Давай взлетим в небо!
Давай присоединяйся ко мне!
Давай присоединяйся, убежим!
Не хочу геройствовать...
Мете, не будь ребенком!
Мои границы открыты,
Мои мысли разбросаны.
Для меня нет золотой середины,
Либо чего-то нет, либо я выношу приговор.
Я умею летать. Не думай, что это только на словах,
Мои крылья не за спиной,
Мои крылья в твоих руках.
Может, ты думаешь, что моя любовь размером со строки?!
Тогда все, что я написал, напpaсно! (напрасно!)
Потому что мои чувства гораздо глубже,
Они под землей... Возможно, в ядре...
(Припев: Günəş, PRoMete)
Проснись! Проснись! Проснись! Проснись!
Ты и я... снова грязный urban...
Стой! Стой! Стой! Стой!
Я не хочу останавливаться, давай убежим отсюда! СТОП!
PRoMete)
Тебе нужны наушники в обоих ушах
И полная темнота в комнате, чтобы
Слушая то, что я написал, ты могла прожить это мгновение,
Не ищи смысла, я не пишу ни буквы ради смысла.
Это не похоже на глубокое озеро!
Это прохладный родник посреди пустыни!
Открой уши! Открой уши!
Открой уши! Открой уши!
Открой уши! Открой уши!

Гость Твоей Души...