Lyrics and translation PRoMete - 2012

2012

Sonda hər şey öz qutusuna qayıdacaq

Nə qələm olmur kömək, nə ağappaq vərəqlər...
Bir ağırlıq varsa ürəkdə.
Küləklər aparsın külünü,
İstəyirsən yanasan.
Hərdən, fikirləşirəm ki, yuxudayam...
Bütün bu ağırlıq düşəcək çiyindən,
Nə vaxt ki oyanacam.
Amma haçanacan davam edəcəyini bilmirəm.
Mən əhatə dairəsindən kənarda,
Sən isə Bermudumsan.
Ümidlər sonuncu ölür, sən son ümidimsən!
Amma yoxsan yanımda,
Varsan içimdə.
Hər addımımda gözümün önündə
Nəsə səni xatırladır.
Zəng edirəm,
Ya uzun-uzun çağırır,
Ya da nömrən qapalıdır. (biraz sonra zəng edin)

İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.

İçimiz daş bazarı, ya da ürək məzarı.
Gözlərimiz qızarıb, bəbək yerinə qan damarı.
Gecələrimiz yuxusuz, günlərimiz sonsuzluğa,
Bu sonsuzluğun sonu bizi görən hara aparır?!
İşlərimiz artır-artır, azalır sevginin vaxtı,
Ünsiyyət iki sözlük: "Necəsən?" Cavab: "Yaxşı"
Soyuqluqda keçəcəyik daşı, buraxıb yaddaşı,
İnkubator insanlarının olmur qardaşı.

İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.

İndi kömək eləmir iynələr və sistemlər,
Məhv olunan sevgilərdir, insanların hirsindən.
İndi kömək eləmir magiyalar ya da dinlər,
Dünyanı qurtarmaqçün bu qap-qara tilsimdən.
Sadə şeylər məntiq üçün fantastikdir.
Texnikalar üstələyir insan ağlın.
Kim yazır görəsən bu əsəri?
Sonunu görmək maraqlı olardı, bu nağılın.
Kiminsə gözü bağlı, kiminsə ağlı bağlı.
İtib fərq, fərq eləmir yaxınlıq, ya uzaqlıq.
Satılır hətta enerji də, indi hər şeyin öz qiyməti
Ürəklər də icarəyə verilir, bir neçə yataqlıq.

İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.

2012

В конце концов, всё вернётся на круги своя

Ни перо не помогает, ни белоснежные листы...
Когда тяжесть на сердце.
Пусть ветра унесут пепел,
Ты хочешь сгореть.
Иногда, мне кажется, что я сплю...
Вся эта тяжесть спадёт с плеч,
Когда я проснусь.
Но я не знаю, как долго это продлится.
Я за пределами круга,
А ты мой Бермудский треугольник.
Надежда умирает последней, ты — моя последняя надежда!
Но тебя нет рядом,
Ты в моём сердце.
С каждым шагом, перед моими глазами
Что-то напоминает мне о тебе.
Звоню тебе,
Или длинные гудки,
Или номер недоступен. (перезвоните позже)

Теперь, нам не помогают крылья.
Наше место на краю пропасти.
Как будто убегая от осени,
Мы отдалили от себя весну.
Теперь, нам не помогают крылья.
Наше место на краю пропасти.
Как будто убегая от осени,
Мы отдалили от себя весну.

Внутри каменный базар, или могила для сердца.
Наши глаза покраснели, вместо зрачков — кровеносные сосуды.
Наши ночи бессонны, наши дни — бесконечность,
Куда нас ведёт конец этой бесконечности?!
Дел всё больше, времени на любовь всё меньше,
Общение в двух словах: "Как дела?" Ответ: "Хорошо"
В холодном равнодушии мы пройдём мимо, оставив воспоминания,
У людей из инкубатора нет братьев.

Теперь, нам не помогают крылья.
Наше место на краю пропасти.
Как будто убегая от осени,
Мы отдалили от себя весну.
Теперь, нам не помогают крылья.
Наше место на краю пропасти.
Как будто убегая от осени,
Мы отдалили от себя весну.

Теперь не помогают иглы и системы,
Разрушенные любови — от людской злости.
Теперь не помогают ни магия, ни религии,
Чтобы спасти мир от этого чёрного заклятия.
Простые вещи для логики фантастичны.
Техника превосходит человеческий разум.
Кто же пишет эту историю?
Интересно было бы увидеть конец этой сказки.
У кого-то глаза закрыты, у кого-то разум.
Потеряна разница, неважно близость или даль.
Продаётся даже энергия, теперь у всего есть цена,
Сердца сдаются в аренду, на несколько комнат.

Теперь, нам не помогают крылья.
Наше место на краю пропасти.
Как будто убегая от осени,
Мы отдалили от себя весну.
Теперь, нам не помогают крылья.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.