Lyrics and translation Przemysław Gintrowski - Machiavelli

Machiavelli

Dostojni panowie, to już miesiąc minął
Jak wróciłem z dworu księcia Valentino
Władca ten, zrodzony w zacnym Borghiów domu
Zgłębić sprawy świata nadzwyczaj mi pomógł

Często mi powiadał: "Messer Niccolo,
Nie warto dociekać gdzie dobro, gdzie zło
W polityce bowiem koncept ów prostaczy,
Że sprawa jest słuszna, niezbyt wiele znaczy"

Komu brak oręża, marna tego dola
Przekonał się ongi wasz Savonarolla
Gdy skwierczał na stosie w sposób dość niemiły
Co warte idee, kiedy braknie siły?

Mnie zaś szczęście sprzyja i nie grożą stosy
A lud jest mi wierny, bo mam wojska dosyć
Lud ku silniejszemu zazwyczaj się skłania
I od koszul częściej zmienia przekonania

Gdyś w opałach wdzięczność rzadkim jest uczuciem
Mało kto zapragnie kiwnąć palcem w bucie
Więcej więc pożytku przyniesiesz swym włościom
Rządząc ludźmi raczej strachem, niż miłością

Parę głów ścinając chęć buntu osłabisz
Lecz zrodzisz nienawiść, gdy zanadto grabisz
Ludzie bowiem łatwiej, odkąd świat jest światem
Znoszą ojca śmierć, niż ojcowizny stratę

Lecz gdybyście słuchać moralnych praw chcieli
Żegnajcie się z życiem, panie Machiavelli
Ileż tedy zyskać mogłaby Florencja
Gdyby polegała na naukach księcia...

Макиавелли

Достопочтенные господа, вот уже месяц минул,
Как я вернулся со двора князя Валентино.
Правитель этот, рожденный в славном доме Борджиа,
Постичь дела мира мне чрезвычайно помог.

Часто он мне говорил: "Мессер Никколо,
Не стоит доискиваться, где добро, где зло.
В политике же концепт сей простоватый,
Что дело правое, не слишком много значит".

Кому недостает оружия, незавидна участь того,
Убедился в том однажды ваш Савонарола,
Когда горел на костре он способом довольно мерзким.
Чего стоят идеи, когда не хватает силы?

Меня же удача любит, и не грозят костры,
А люд мне верен, ибо войска у меня довольно.
Народ к сильному обычно склоняется
И чаще рубашек убеждения меняет.

Коль ты в опале, благодарность - чувство редкое,
Мало кто захочет пальцем тронуть в грязи.
Больше пользы ты принесёшь своим владениям,
Правя людьми скорее страхом, чем любовью.

Пару голов отрубив, желание бунтовать ослабишь,
Но породишь ненависть, коль слишком грабишь.
Люди же легче, с тех пор как мир стоит,
Смерть отца сносят, чем отцовской вотчины утрату.

Но если б вы слушать законы морали хотели,
Прощайтесь с жизнью, синьор Макиавелли.
Сколь много б выиграла Флоренция,
Коль руководствовалась б учением князя...