Lyrics and translation Qaraqan - Proza

Sənin gözlərində boğuldum
Payız zərif küləklə sığal çəkdi gecəyə.
İlk xəzanla doğuldum.
Boş parkın hönkürtüsü.
Yaş asfalt bir az xəstə.
Yağış da incə, qəddar.
Qırıq ürək boş qəfəsdə.
Sökülmüş arzuların xarabasında
Arası kəsilməz gülüşlə ağlayırdı kor rəssam
Şikəst atlar arabasında
Sən də başqa, mən də başqa
Dərd də, qəm də başqa
Yaddaşım sanki bir şeir kimi cızıldı daşda
Küçələrin qaranlığında
Çox sağol ki, bir mələk kimiydin
Saçıların ipək kimiydi, sözlərin külək kimiydi
Çox sağol
Qəlbimin düzənliyində bir bulaq kimiydin
Amma çox
İsti çox
Duzlu çox
Tozlu manikenlər
Vitrində göz yaşıyla
Ölülər qucaqlaşır yuxularımda baş daşıyla
Doxsan illik keçmişimlə iyirmi yaşda neyliyim?!
Əllərim bağlı qarğalar ciyərmi çeyniyir
Heç nə demə, danışma
Bəsdi
Heç nə soruşma
Kim günahkar?
Sən günahkar
Mən günahkar
Gecə günahkar
Gün günahkar
Dərslər günahkar
Payız, şeir, dəftər günahkar
Bəlkə də oxuduğum kitablarla dolu rəflər günahkar!
İncə-incə kəs damarlarımı
İç qanımı sevgilim
Artıq sevmirəm
Sən də sevmirsən
Sehirli bir nağıl
Səni unutmaram
Məni unutma sən
Gizləmə
Göz yaşın qoy axsın
Onu qurutma sən
Məktublar və tozlu şəkillər
Yanır əllərimi qızdıran ocaqda
Ümid uzaqda
İçimdə şaxta
Ölmüş sevgimin ruhu hərdən gəzir bu qaranlıq otaqda
Sənə nifrət etdim
Həm də sevdim qəzəbsiz
Pəncərəyə yağış damlaıyr gözəl, səssiz
Kül ocaqda
Yastıq qucaqda
Darıxdım, güldüm, ağladım
Gecə səbəbsiz
Məktublar və tozlu şəkillər
Yanır əllərimi qızdıran ocaqda
Ümid uzaqda
İçimdə şaxta
Ölmüş sevgimin ruhu hərdən gəzir bu qaranlıq otaqda
Sənə nifrət etdim
Həm də sevdim qəzəbsiz
Pəncərəyə yağış damlaıyr gözəl, səssiz
Kül ocaqda
Yastıq qucaqda
Darıxdım, güldüm, ağladım
Gecə səbəbsiz
Küləklərlə dərdləşirdi qatarın tüstüsü
Uzaqda baharın istisi
Çox soyuq
Yanağlarımda buz bağladı
Donub qalan o göz yaşı
Yadına sal
Arzularda
Ölmək eyni gündə
İkimizə bir baş daşı!
Və eyni gündə öldük
Sən mənim üçün
Mən sənin üçün
Özgə olduq
Sən mənim üçün
Mən sənin üçün
Bəlkə xəstəlik səbəb?
Bəlkə mələklər paxıl?
Amma mənə demişdilər ki, sevgi qəlbə çiçəklər taxır
Evlənək demişdin
Uşaqlıq necə gözəl
Və nə qədər sadəlövh
Qaçaq demişdik
Qanadlarımızı açıb uçaq demişdik
Hər şey demişdi gizlədiyimizi
Gözlər demişdik
Dumanlar gizlədəndə yerimizi izlər demişdi
Restoranlar, rəqsimiz
Sevgililər günü
Ümidlər yanır günəş kimi
Ümidlər sönür
Ay işığı nur
Gözlərimdə leysanlar dolur
Sən öləndə ilk dəfə inandım insanlar ölür
Nə şəkillər əvəz edər səni
Nə qəmli şeirlər
Hər işi pis olanlar mənə
Hər şey düzələr deyirlər
Düzəlmir!
Sən qara paltarlar geyərdin
Qəmli baxışlarına vurulmuşdum
Az gülərdin...
Sevərdim
Dənizlər limanları sevən kimi
Sevərdim
Qulaqlar yalanları sevən kimi
Öldürmək istəmişdim özümü sən ölən kimi
Əsrlər keçsə də, yadımdasan dünən kimi

Я утонул в твоих глазах
Осень ласковым ветром стучала к ночи.
Я родился с первым сокровищем.
Стон пустого парка.
Мокрый асфальт немного болен.
Дождь тоже тонкий, жестокий.
Разбитое сердце в пустой клетке.
Разбитые мечты в руинах
Он плакал от неразрывного смеха слепой художник
Инвалидная коляска
Ты другой, я другой
И беда, и другое
Моя память поцарапалась, как будто это было стихотворение в камне
В темноте улиц
Большое спасибо, что ты как ангел
Как шелк твоих волос, как ветер твоих слов
Большое спасибо
Ты как родник на равнине моей души
Но очень
Слишком жарко
Слишком соленый
Пудровый маникюр
Слезы на витрине
Мертвые обнимаются с головой в моих снах
Как мне быть в двадцать лет с моим девяностолетним прошлым?!
Мои руки связаны вороны жуют одежду
Ничего не говори, не говори
Басди
Ничего не спрашивай
Кто виноват?
Ты виноват
Я виноват
Ночь виновата
День грешник
Уроки виновника
Осень, стихи, тетрадь грешная
Возможно, виноваты полки, полные книг, которые я прочитал!
Тонкие-тонкие мышцы мои вены
Моя внутренняя кровь дорогая
Больше не люблю
Ты тоже не любишь
Волшебная сказка
Я не забуду тебя
Не забывай меня ты
Прятки
Пусть слезы текут,
Не сушите его.
Буквы и пыльные картинки
Горит в очаге, который греет мои руки
Надежда далеко
Мороз во мне
Душа моей мертвой любви ходит черной в этой темной комнате
Я ненавидел тебя
И я любил безобразный
Дождь капает в окно, красиво, тихо
Пепел в печи
Подушка на коленях
Я скучал, смеялся, плакал
Ночь без причины
Буквы и пыльные картинки
Горит в очаге, который греет мои руки
Надежда далеко
Мороз во мне
Душа моей мертвой любви ходит черной в этой темной комнате
Я ненавидел тебя
И я любил безобразный
Дождь капает в окно, красиво, тихо
Пепел в печи
Подушка на коленях
Я скучал, смеялся, плакал
Ночь без причины
Бед с ветрами дым поезда
Жара весны вдали
Слишком холодно
У меня на щеках застрял лед
Те слезы, которые застыли
Память
В мечтах
Умереть в тот же день
Надгробие нам двоим!
И в тот же день мы умерли
Ты для меня
Я для тебя
Мы стали чужими
Ты для меня
Я для тебя
Может быть, болезнь вызвана?
Может быть, ангелы завидуют?
Но мне сказали, что любовь носит цветы на сердце
Давай поженимся
Как красиво детство
И как наивно
Мы говорили беглец
Мы открыли крылья и сказали самолет
Все, что он сказал, что мы скрывали
Мы говорили глаза
Когда туманы скрывали нашу землю, следы говорили
Рестораны, наш танец
День святого Валентина
Надежды горят, как солнце,
Надежды угасают
Лунный свет свет
Мои глаза полны ливней
Когда ты умрешь, я первый раз поверил, что люди умирают
Какие фотографии заменят вас
Какие грустные стихи
Те, кто плохо делает каждую работу для меня
Говорят, все правильно
Это не исправлено!
Ты носил черные платья
Я был поражен его грустными взглядами
Ты меньше смеялся...
Я любил
Как моря любят порты
Я любил
Как уши любят ложь
Я хотел убить себя, как ты
Хотя прошли века, я помню, как вчера