220 - Ragnar Zolberg translation in Russian

220

ég stóð hér
er það rann upp fyrir mér
að einhvern tímann myndi ég
hverfa frá því sem heldur mér
á þessari frosnu jörð
en dagarnir þeir liðu og ekkert gerðist
niðurlútinn, ég örvænti
því dagarnir þeir liðu og ekkert gerðist
hvert átti ég að líta þegar allt var alveg eins?

:ef að þú kemur, ég verð þá farin
falin og gleymdur
ég verð þá horfin: þér frá

geri allt sem ég get
en ennþá það lekur
hvernig sem þetta fer
mér mun líða betur

blóð hér þar sem ég féll niður
og lá þar tímunum saman
en stóð upp þegar Sólin hún reis
og starði í mín augu
dagarnir þeir liðu og allt gjörbreyttist
mér fór að líða eins og úr læðingi leyst
því dagarnir þeir liðu og allt gjörbreyttist
hugsanir mínar réðu heiminum

:ef að þú kemur, ég verð þá farin
falin og gleymdur
ég verð þá horfin: þér frá

geri allt sem ég get
ennþá það lekur
hvernig sem þetta fer
mér mun líða betur
gef allt sem ég hef
en ennþá þú lekur
hvernig sem þetta fer
mér mun líða betur
mun líða betur
mér mun líða betur

220

Я стоял здесь
когда до меня дошло
что однажды я уйду
от того, что меня держит
на этой промёрзшей земле
но дни шли, и ничего не менялось
подавленный, я отчаялся
ибо дни шли, и ничего не менялось
куда смотреть, когда всё неизменно?

:если ты придёшь, я уже уйду
скроюсь и забудусь
исчезну: от тебя

делаю всё, что могу
но всё равно протекает
как бы ни повернулось
мне станет легче

кровь там, где я упал
и пролежал часами
но встал, когда Солнце взошло
и посмотрело мне в глаза
дни шли, и всё изменилось
я почувствовал свободу от оков
ибо дни шли, и всё изменилось
мои мысли правили миром

:если ты придёшь, я уже уйду
скроюсь и забудусь
исчезну: от тебя

делаю всё, что могу
всё равно протекает
как бы ни повернулось
мне станет легче
отдаю всё, что имею
но всё равно ты ускользаешь
как бы ни повернулось
мне станет легче
станет легче
мне станет легче