Lyrics and translation Ramses Shaffy - Dag En Nacht

Dag En Nacht

Ik was de vervreemde man, oprijzend uit de zee
Te paard door de nacht op goed geluk
Een bioloog aan de bar wacht op mij met een pen in de hand
Hij slaat munt uit de Pernod die door mijn aderen vloeit

Getik, getik, getik, geschreeuw, ik hoor geschreeuw
Getik, geschreeuw, gehuil en opeens gaat alles draaien

En met inkt wordt ieder mens op slag de mond gesnoerd
Zie, de leugens kruipen onder langs de goten van de stad
Leugens zonder gezicht, maar sterk
En niemand had nog de moed omhoog te kijken

Ik raakte alles kwijt, had geen gevoel meer van tijd
En een verloren vrouw vroeg me de weg naar mijn geheim
En ik keek al door haar heen wel kilometers ver
Ontdekte dat ik zelf die weg nooit meer vinden zou

Getik, getik, getik, geschreeuw, ik hoor geschreeuw
Getik, geschreeuw, gehuil en opeens gaat alles draaien

En de inkt droogt snel en plakt op alle handen
En het bloed van alle leugens maakt hun ogen en oren rood
Leugens zonder weerga minder nog dan stof
Heb ik een mach om iedereen op slag te vernielen

Ik brak met regelmaat, de tijd en de gewoonte
Ik zag vrouwen stralen in de blinde ogen van de man
En jij bent mooi, maar niet door mij
Jij die de tijd beheerst en eeuwig twintig blijft

Getik, getik, getik, geschreeuw, ik hoor geschreeuw
Getik, geschreeuw, gehuil en opeens gaat alles draaien

En zie de inkt heeft iedereen zijn testament gegeven
Leugens raadselen zich ploegend door de aarde
Geruchten van het kwaad, geruchten van de haat
Leugens die alleen het luie oor verstaat

Kijk de waarheid heeft het opgegeven
En verloor de moed tot achterhalen
De waarheid... kan niet banaler

En jij mijn vriend, jij zult mij niet bedriegen
Bij jou blijft alles waar
Van jou is er maar één

День и Ночь

Я был чужаком, восставшим из моря,
Скачущим на коне сквозь ночь, полагаясь на удачу.
Биолог в баре ждет меня с ручкой в руке,
Он наживается на Pernod, текущем по моим венам.

Тик-так, тик-так, тик-так, крики, я слышу крики.
Тик-так, крики, вопли, и вдруг все начинает кружиться.

И чернила мгновенно затыкают рот каждому человеку.
Смотри, ложь ползет по сточным канавам города.
Ложь без лица, но сильная.
И ни у кого не осталось смелости поднять глаза.

Я потерял все, потерял ощущение времени.
И потерянная женщина спросила меня дорогу к моей тайне.
И я смотрел сквозь нее, на километры вперед,
Понимая, что сам эту дорогу больше никогда не найду.

Тик-так, тик-так, тик-так, крики, я слышу крики.
Тик-так, крики, вопли, и вдруг все начинает кружиться.

И чернила быстро сохнут и липнут ко всем рукам.
И кровь всей лжи окрашивает их глаза и уши в красный цвет.
Ложь беспримерная, меньше, чем пыль.
Есть ли у меня сила уничтожить всех разом?

Я регулярно нарушал время и привычки.
Я видел сияние женщин в слепых глазах мужчины.
И ты прекрасна, но не благодаря мне.
Ты, кто управляет временем и вечно остается двадцатилетней.

Тик-так, тик-так, тик-так, крики, я слышу крики.
Тик-так, крики, вопли, и вдруг все начинает кружиться.

И смотри, чернила дали каждому его завещание.
Ложь, разгадывая себя, пропахивает землю.
Слухи о зле, слухи о ненависти.
Ложь, которую слышит только ленивое ухо.

Смотри, правда сдалась.
И потеряла мужество докапываться до истины.
Правда... не может быть банальнее.

И ты, мой друг, ты не обманешь меня.
С тобой все остается правдой.
Такой, как ты, больше нет.