Lyrics and translation Rau - Trucizna

Trucizna

Wypełnia mnie trucizna, krew brudna jest jak Wisła
Przepływa mi przez serce, a serce całe w bliznach
Krew czarna jest jak dziura, a skóra przeźroczysta
Krew czarna jest jak chmura, ta czarna chmura w myślach

Wypełnia mnie trucizna, krew w żyłach mi ostygła
A przecież była ciepła, jest ciemna była czysta
W smaku jest pewnie gorzka, a wcześniej była słodka
Rzecz to jest oczywista, się wgryzła w nią trucizna

Truciznę łatwo dostać, truciźnie ciężko sprostać
Truciznę łatwo poznać, chociażby po tych zwrotkach
Zatrutą krwią pisanych, trucizną od nas samych
Kiedy zatrute strzały, słowami posyłamy

Trucizna truje w domach, trucizna w naszych oczach
Trucizna pyta o nas, nikt przed nią się nie schowa
Jebana zbiera żniwa, zepsuta krew zastyga
I nie ma antidotum, gdy rozum już skaziła

Zatrute doświadczenia, zmieniają punkt widzenia
Nic nie jest takie same, gdy serce zmienią w skałę
Tracimy zaufanie, wrażliwość też gdzieś pryska
Wizje poszatkowane, nie pozwalają wyspać

Skażony się zamyka i ból go nie dotyka
A prawda nie wypływa, prawda jest zaraźliwa
świadomość jest najgorsza i ciężka jej walizka
Krew czarna jest jak owca, skaziła ją trucizna (ją trucizna)

Яд

Меня наполняет яд, кровь грязная, как Висла,
Течет по моему сердцу, а сердце всё в шрамах.
Кровь черная, как дыра, а кожа прозрачная,
Кровь черная, как туча, та черная туча в мыслях.

Меня наполняет яд, кровь в венах моих остыла,
А ведь была теплой, была темной, была чистой.
На вкус она, наверное, горькая, а раньше была сладкой,
Дело, конечно, ясное, в нее вгрызся яд.

Яд легко достать, яду тяжело противостоять,
Яд легко узнать, хотя бы по этим строкам,
Отравленной кровью писанным, ядом от нас самих,
Когда отравленные стрелы, словами посылаем.

Яд травит в домах, яд в наших глазах,
Яд спрашивает о нас, никто от него не спрячется.
Чертов яд собирает жатву, испорченная кровь застывает,
И нет противоядия, когда разум уже отравлен.

Отравленные переживания меняют точку зрения,
Ничто не остается прежним, когда сердце превращают в камень.
Мы теряем доверие, чувствительность тоже где-то брызжет,
Видения изорванные не дают нам выспаться.

Отравленный замыкается, и боль его не трогает,
А правда не всплывает, правда заразительна.
Сознание — самое худшее, и тяжела его ноша,
Кровь черная, как овца, отравил ее яд (ее яд).