Lyrics and translation Rene Froger - Het Verleden Kruist Het Heden

Het Verleden Kruist Het Heden

Op de tafel zie ik weer een foto staan
't Is een foto van m'n vader en die kijkt me lachend aan
En z'n ogen brengen mij weer naar die tijd
Ik was jong en onbezonnen, hij gaf mij altijd zekerheid
In een tijd van veel geluk en geen gevaar
En als ik eens verdrietig was, stond mijn moeder altijd klaar
En waar zij liep daar scheen altijd de zon
Ze gaf mij al haar liefde, ze gaf alles wat ze kon

Maar dat komt nooit meer, die tijd is nu voorbij
Nee, nee, nee, nooit meer
Maar wat blijft zijn mijn herinneringen
Nooit meer, ik maak de weg nu vrij
Want het verleden kruist het heden voor mij

Ik pak de tafel en de laatste stoel
Het oude huis is net zo leeg, zo leeg als ik mezelf voel
Geluk en liefde laten jullie na
Die herinnering vervult m'n hart zodat ik niet met legen handen sta

Maar dat komt nooit meer, die tijd is nu voorbij
Nooit meer
Maar wat blijft zijn mijn herinneringen
Nooit meer, ik maak de weg nu vrij
Want het verleden kruist het heden voor mij

Ik zie m'n kinderen spelen en geluk vervult mijn hart
Ze geven mij de kracht om door te gaan
Want eens dan komt de tijd, dat zij,
beseffen gaan wat ik voor hun zal zijn
Ik zal er altijd zijn!

Nee, nee, nee, nooit meer
Die tijd is nu voorbij
Oh, oh, oh, nooit meer
Maar wat blijft zijn mijn herinneringen
Nooit meer
Ik maak de weg nu vrij
Want het verleden kruist het heden voor mij

Nee, dat komt nooit meer
Ik maak de weg nu vrij
Want het verleden kruist het heden
En ook al lijkt het lang geleden
Maar het verleden kruist het heden voor mij

Прошлое Пересекает Настоящее

На столе я снова вижу фотографию,
Это фото моего отца, и он смотрит на меня с улыбкой.
И его глаза возвращают меня в то время,
Я был молод и беззаботен, он всегда давал мне уверенность.
Во времена большого счастья и без опасностей,
И если мне было грустно, моя мама всегда была рядом.
И где бы она ни шла, всегда светило солнце,
Она дарила мне всю свою любовь, она отдавала всё, что могла.

Но это больше никогда не вернется, то время прошло.
Нет, нет, нет, никогда больше.
Но что остается, так это мои воспоминания.
Никогда больше, я освобождаю путь,
Ведь прошлое пересекает настоящее для меня.

Я беру стол и последний стул,
Старый дом такой же пустой, такой же пустой, как я сам себя чувствую.
Счастье и любовь вы оставляете после себя,
Это воспоминание наполняет мое сердце, чтобы я не остался с пустыми руками.

Но это больше никогда не вернется, то время прошло.
Никогда больше.
Но что остается, так это мои воспоминания.
Никогда больше, я освобождаю путь,
Ведь прошлое пересекает настоящее для меня.

Я вижу, как мои дети играют, и счастье наполняет мое сердце.
Они дают мне силы двигаться дальше,
Ведь когда-нибудь настанет время, когда они,
поймут, кем я для них буду.
Я всегда буду рядом!

Нет, нет, нет, никогда больше.
То время прошло.
О, о, о, никогда больше.
Но что остается, так это мои воспоминания.
Никогда больше.
Я освобождаю путь,
Ведь прошлое пересекает настоящее для меня.

Нет, это больше никогда не вернется.
Я освобождаю путь,
Ведь прошлое пересекает настоящее.
И пусть кажется, что это было давно,
Но прошлое пересекает настоящее для меня.