Lyrics and translation RiO - Rurouni Kenshin

Rurouni Kenshin

Καθώς αφήναμε τη γη για μια κόλαση
Κοιτούσα μέσα απ' τη σιωπή κι ήταν όλοι εκεί
Να αφήσω την οργή να βγει σε μια πόλη γκρι
Δεν θα πεθαίναμε μαζί όλα θαλασσί
Θέλεις να νιώσω το κενό πέσε πρώτα εσύ
Ενώ σου καίμε το μυαλό σε μια πρόταση
Έχω μια ανάμνηση νεκρή και μετά απ' αυτή
Δεν θα αντικρίσουμε μαζί την ανατολή
Η νύχτα γίνεται γλυκιά κι αλλάζει μορφή
Μα ξημερώνει και η καρδιά της μένει μισή
Άμα θα πέσει μια φορά θα αναγεννηθεί
Ενώ πεθαίνουν στο όνομά της χίλιοι πιστοί
Και δεν ανήκει πουθενά τώρα κόλαση
Μπορεί να φέρει τη βροχή πάνω απ' το νησί
Να αφήσει το κακό να δει πιο βαθιά να μπει
Γιατί δεν πάτησε ποτέ στην άγονη Γη

Δεν με γεμίζει η σελήνη το καίω σόλο
Μη μπλέκεις με το ΦΒΣ θα μου δώσεις κώλο
Ζεις μόνος πεθαίνεις κάτω απ' το θόλο
Η φλόγα μου θα καίει για πάντα στο μέγα θρόνο

Δεν με γεμίζει η σελήνη το καίω σόλο
Μη μπλέκεις με το ΦΒΣ θα μου δώσεις κώλο
Ζεις μόνος πεθαίνεις κάτω απ' το θόλο
Η φλόγα μου θα καίει για πάντα στο μέγα θρόνο

Χορεύοντας με τον θάνατο
Μπαίνω στην μάχη για να πιω και μετά να δω
Πόλη μου μες στον πυρετό και μετά απ' αυτό
Βγάζει μέσα στον οργασμό της το Σάββατο
Με τα feelings δανεικό μες στον εθισμό
Σε ένα τόπο μαγικό μες τον πειρασμό
Έρχεται μέσα απ' τον καπνό σα παιδί μικρό
Με ένα χαμόγελο μισό και μετά νεκρό
Πέφτουμε από τον ουρανό μα μαζί και οι δυο
Άνοιξ' τα πόδια σου να δω και μετά να μπω
Να σου γαμήσω το μυαλό και μετά να βγω
Πουτάνα μες τον πυρετό ζω τον πόλεμο
Εγώ δεν ήμουνα άγγελος μα ούτε κεραυνός
Άφησα τις ελπίδες μου πάνω απ' το πέλαγος
Σκοτάδι και έρεβος πνίγομαι από την έρημο
Το καίω σόλο γυρίζω με την πανσέληνο

Δεν με γεμίζει η σελήνη το καίω σόλο
Μη μπλέκεις με το ΦΒΣ θα μου δώσεις κώλο
Ζεις μόνος πεθαίνεις κάτω απ' το θόλο
Η φλόγα μου θα καίει για πάντα στο μέγα θρόνο

Δεν με γεμίζει η σελήνη το καίω σόλο
Μη μπλέκεις με το ΦΒΣ θα μου δώσεις κώλο
Ζεις μόνος πεθαίνεις κάτω απ' το θόλο
Η φλόγα μου θα καίει για πάντα στο μέγα θρόνο

Странствующий Кенсин

Покидая землю ради ада,
Смотрел я сквозь тишину, и все они были там.
Выпустить гнев в сером городе,
Мы не умрем вместе, все лазурное.
Хочешь, чтобы я почувствовал пустоту, падай первой ты.
Пока мы сжигаем твой разум одним предложением,
У меня есть мертвое воспоминание, и после него
Мы не увидим вместе рассвет.
Ночь становится сладкой и меняет форму,
Но наступает утро, и ее сердце остается разбитым.
Если оно упадет однажды, оно возродится,
Пока тысячи верных умирают во имя нее.
И нигде не принадлежит теперь, ад,
Может принести дождь на остров,
Позволить злу увидеть, глубже проникнуть,
Потому что никогда не ступала на бесплодную Землю.

Меня не наполняет луна, я сжигаю это в одиночку.
Не связывайся с ФБС, отдашь мне все.
Живешь один, умираешь под куполом.
Мое пламя будет гореть вечно на великом троне.

Меня не наполняет луна, я сжигаю это в одиночку.
Не связывайся с ФБС, отдашь мне все.
Живешь один, умираешь под куполом.
Мое пламя будет гореть вечно на великом троне.

Танцуя со смертью,
Вступаю в битву, чтобы выпить, а потом увидеть,
Мой город в лихорадке, и после этого
Она выпускает свой оргазм в субботу.
С заимствованными чувствами, в зависимости,
В волшебном месте, в искушении,
Приходит сквозь дым, как маленький ребенок,
С полуулыбкой, а затем мертвый.
Мы падаем с неба, но вместе,
Раздвинь свои ноги, чтобы я увидел, а потом вошел,
Чтобы трахнуть твой разум, а потом выйти,
Шлюха, в лихорадке, я живу войной.
Я не был ангелом, но и не молнией,
Оставил свои надежды над морем,
Тьма и мрак, я тону в пустыне,
Сжигаю в одиночку, вращаюсь с полной луной.

Меня не наполняет луна, я сжигаю это в одиночку.
Не связывайся с ФБС, отдашь мне все.
Живешь один, умираешь под куполом.
Мое пламя будет гореть вечно на великом троне.

Меня не наполняет луна, я сжигаю это в одиночку.
Не связывайся с ФБС, отдашь мне все.
Живешь один, умираешь под куполом.
Мое пламя будет гореть вечно на великом троне.