Lyrics and translation Rob de Nijs - Het Lied Van De Oudere Minnaars (La Chanson Des Vieux Amants)

Het Lied Van De Oudere Minnaars (La Chanson Des Vieux Amants)

Natuurlijk was er soms ook ruzie
Jij hebt je koffers vaak gepakt.
Vijftien jaar liefde is een illusie
Ik heb ook vaak naar lucht gesnakt.
En in ons kinderloze huis
Weet elke stoel en elke kast
Nog van de storm uit vroeger tijden.
Dan gooide jij servies aan gruis
Dik werd m'n tong m'n stem onvast
Jij vocht inplaats van te verleiden.

Jij bent m'n vrouw
M'n zwakke sterke eindeloze vrouw.
M'n steeds toch weer opnieuw verkozen vrouw
Ik hou van jou
M'n vrouw m'n liefste

ADVERTENTIE

Ik ken allang jouw heksenstreken
Jij kent allang mijn zwarte kunst.
En na betoverende weken
Was ik soms maanden uit jou gunst.
Dan nam ik soms een andere vrouw
Je kunt toch als je eenzaam bent
Niet altijd op je tellen passen.
Het lichaam eist z'n deel al gauw
En 't vraagt van beiden veel talent
Om oud te zijn maar niet volwassen.

Hoe ook de tijd ons komt belagen.
Wij blijven ons de strijd bewust.
Is het voor minnaars te verdragen
Te leven in volmaakte rust.
Natuurlijk huil je minder gauw
Ontsteek ik minder gauw in drift
En hebben wij minder geheimen.
Maar onze liefde werd niet lauw
Want liefde zonder kracht of kift
En zonder strijd valt niet te rijmen.

Песня старых любовников (La Chanson Des Vieux Amants)

Конечно, иногда мы ссорились,
Ты часто собирала чемоданы.
Пятнадцать лет любви — это иллюзия,
Я тоже часто хватался за воздух.
И в нашем бездетном доме
Каждый стул и каждый шкаф
Помнят бурю прежних времен.
Тогда ты разбивала посуду вдребезги,
У меня язык заплетался, голос дрожал,
Ты сражалась вместо того, чтобы соблазнять.

Ты моя жена,
Моя слабая, сильная, бесконечная жена.
Моя вновь и вновь избранная жена,
Я люблю тебя,
Моя жена, моя любимая.

РЕКЛАМА

Я давно знаю твои колдовские чары,
Ты давно знаешь мое черное искусство.
И после волшебных недель
Я месяцами был в твоей немилости.
Тогда я иногда брал другую женщину.
Ведь ты же знаешь, когда тебе одиноко,
Не всегда удается держать себя в руках.
Тело быстро требует свое,
И от нас обоих требуется много таланта,
Чтобы быть старыми, но не взрослыми.

Как бы время ни пыталось нас одолеть,
Мы продолжаем нашу борьбу.
Могут ли любовники вынести
Жизнь в абсолютном покое?
Конечно, ты плачешь реже,
Я реже впадаю в ярость,
И у нас меньше секретов.
Но наша любовь не стала пресной,
Ведь любовь без силы или ссор
И без борьбы не имеет смысла.