Lyrics and translation Robert Long - 't is niets

't is niets

Gevoeligheid? Betrokkenheid? Wat wil je nou
Realiteit of poezie, wat wil je nou
Als ik als schrijver alle engelen en god beschrijf
Dan kan het best dat ik als mens daar juist de spot mee drijf
Ik zet als schrijver waar dat nodig is de wereld naar mijn hand
En misschien heb je wel gelijk en is de mens mijn zwakke kant
Wat ik aan hartstocht heb en liefde is te vinden in mijn werk
Ik ben als man misschien niet veel, alleen als schrijver sta ik sterk
Je kunt me lezen, niet met me leven
Ik heb alleen maar mijn verhalen om te geven
Praat met mijn stukken, slaap met mijn boeken
Omhels de schrijver maar probeer in godsnaam
Nimmer naar de mens te zoeken

Ah
Hij bloedt
Roep een dokter
Nee, nee. Laat dat. 't Is niets."

'T Is niets, 't is niets
Ik ben een aangeschoten vogel net als zij
Wat maakt het uit, er komt een eind aan ieder leven
Elke illusie gaat uiteindelijk voorbij
Je kunt niet eeuwig door de tijd heen blijven zweven

Een vogel jong en blank zijn, mooi gezond en rank zijn
Je vleugels uitslaan in een hemel die van jou is
En die zo schitterend en helder stralend blauw is
Je ziet de wereld ver beneden je verdwijnen
Je voelt de zon steeds warmer op je vleugels schijnen
Je vliegt omhoog, 't is net of Icarus weer daar is
Zijn slanke vleugels blank als pas gevallen sneeuw
Het wordt je dood, maar je gelooft niet dat dat waar is
Totdat je neerstort, als een aangeschoten meeuw

Это пустяк

Чувствительность? Сочувствие? Чего ты хочешь
Реальность или стихи, чего ты хочешь?
Если я, как писатель, опишу всех ангелов и богов,
То вполне может быть, что, как мужчина, я просто высмеиваю их.
Как писатель, я меняю мир по своему усмотрению там, где это необходимо,
И, возможно, ты права, и человек — моя слабая сторона.
То, что у меня есть из страсти и любви, можно найти в моих работах,
Возможно, как мужчина я не так много значу, только как писатель я силён.
Ты можешь читать меня, но не жить со мной.
У меня есть только мои истории, чтобы дарить их.
Говори с моими произведениями, спи с моими книгами,
Обнимай писателя, но ради бога,
Никогда не пытайся искать в нём человека.

Ах,
Он истекает кровью.
Позовите врача.
Нет, нет. Оставьте. Это пустяк.

Это пустяк, это пустяк.
Я подстреленная птица, как и она.
Какая разница, всему живому приходит конец,
Каждая иллюзия в конце концов проходит.
Ты не можешь вечно парить сквозь время.

Быть птицей, молодой и белой, красивой, здоровой и стройной,
Расправить крылья в небе, которое принадлежит тебе,
И которое такое лучезарное и ослепительно сияющее голубое,
Ты видишь, как далеко внизу исчезает мир,
Ты чувствуешь, как солнце греет твои крылья всё сильнее,
Ты летишь вверх, словно Икар вернулся,
Его стройные крылья белые, как свежевыпавший снег.
Это будет твоя смерть, но ты не веришь, что это правда,
Пока не упадёшь, как подстреленная чайка.